Al een tijdje speelden de volgende vragen door ons hoofd.. ‘Hoe kunnen we nu het meest duurzaam de bus verwarmen’, ‘We moeten van het gas af’, ‘Waar worden bomen toch van gemaakt’, ‘Google: CO2 neutraal’, ‘Wat doen we nu met al dat overgebleven hout van onze bus inbouw.. dat kunnen we toch niet zomaar weggooien’ *
Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie: Wat zou het tof zijn als we een houtkachel in onze bus zouden hebben.. én dat bleek mogelijk! Aldus: ‘Vuur-in-staal’
Een prachtige plek om te klussen!
De handgemaakte kachel! (H)eerlijk en echt vet gemaakt..
Maar eerst zelf aan de slag.. met een moker een metalen bal door het gat in een plaat slaan..
Resultaat: een plaat die een opstaande rand heeft, waar de kachelpijp doorheen past.
Het binnenstuk van de pijp op zijn plaats.. terwijl bovenop de bus de popnagels gezet worden!
Thuis aan de slag om een mooie ‘vuurplaats’ te maken. Op deze traanplaat heeft vroeger thuis ook de houtkachel gestaan! Tof!
Een stuk overgebleven staal voor het repareren van de bus wordt nu een plaat om het gat af te werken.
Alles op zijn plek! Een achterwand gemaakt van twee stalen deuren, de warmte blijft nu goed van het houtwerk en het raam weg.
Actieshot!
Én een echte actiefoto! De kachel doet het heerlijk! Een lekker knusse en droge warmte in de bus, daar ging het nu echt om 🙂 Leuk detail: Het hoedje is ook zelf gemaakt van het deksel van een (rood) koffieblik 🙂
Voor het betimmeren van de binnenkant hebben we hout nodig,
Hoe haal je dat nu het beste op? Met de (nu nog lege) bus natuurlijk!
Maar daarvoor moeten er eerst nog een aantal dingen gebeuren,
De voorwielen hadden we er af gehaald om de voorkant op te knappen en verder was zowat alles wat los kon voorin ook weggehaald..
Bijna klaar met alles voorin weer terugplaatsen, alles schoongemaakt en weer op zijn plek. Spot ook de mooie nieuwe pookhoes, voorheen konden we zo het asfalt zien langs de versnellingspook.. 😉
De achterbumpers waren vanwege de laadklep aangepast, nieuwe bumpers konden we krijgen maar de steunen hebben we zelf opgelost.
Steun op zijn plek.
En de bumper er op! De witgespoten kleur moet nogmaals, maar dan in de goede tint. En er komt nog een reflector op!
De foto hierboven laat zien hoe het dak er uit zag toen wij de bus kochten. Een leuk detail is dat de schroefgaten van de zwaailichten nog zichtbaar zijn. Ook duidelijk te zien is een dakluik wat een vorige eigenaar in het dak gemaakt heeft. Van dit raam gaan wij goed gebruik maken, alleen niet op dezelfde plek..
Eerst maken we er nog een gat bij:
In dit gat komt een groter dakluik, daarna verplaatsen we het oude dakluik naar achteren. Zo krijgen we overal licht in de bus zonder (lelijke) ramen in de zijkanten te maken.
Het oude gat dichtlassen, twee avonden werk!
Het nieuwe dakluik op zijn plek en de oude plek geverfd!
Omdat het dakluik plat is en het dak rond, moest hier een overbrugging op komen. Gemaakt van hout en gesealed met speciale verf, vervolgens op het dak gekit.
Rondom de bus zitten een hoop gebruikerssporen die over de tijd zijn gaan roesten. We hebben alle plekjes bijgewerkt om dat proces tegen te gaan! Voor de komende reis hebben we geen tijd/budget om de bus te laten spuiten, maar zo voorkomen we in elk geval dat hij doorroest!
Ook een aantal gaten van de vorige eigenaar dichtgemaakt, hier zat een wateraansluiting.
En een aansluiting voor electra en gas, deze dingen gaan we ergens anders verstoppen!
Rondom plekjes geschuurd en in de verf gezet.
Druk aan het afplakken!
Onderaan de deuren was ook een roestig geheel, net op tijd.. voordat er gaten vallen.
Het resultaat, wellicht ooit de bus nog eens helemaal kaalmaken en spuiten.. maar dat is echt een grote (bus)klus!
Na het aanpakken van de laadruimte, de achterkant van de bus, moet nu ook de voorkant er aan geloven! We beginnen onderaan.. bij de ‘instappen’. Deze zijn goed gebruikt!
De situatie voor. Na met het spijkerpistool ontroest te hebben, worden de door roest onstaande gaten zichtbaar..
Bij de pedalen het eerste gat geslagen. Hier komt een nieuw plaatje in.
Vervolgens door naar de instap bestuurderszijde. Een vreemd gat zat bovenin, een dubbel stuk plaatwerk met daarachter een kokerbalk.
Het eerste plaatje passend gemaakt en op zijn plek.
Gelast! Op naar de volgende.
Lastig hoekje..
Maar gelukt!
Ook de andere kant, hetzelfde probleem. Een ‘designflaw’ van deze bus naar mijn idee.. zand/water hoopt zich op in dit stukje.
Een nieuw plaatje, kan het weer even mee!
De ronding in het plaatje maken.
En op zijn plek! Niet gek!
Dit hoekje was ook vanaf de achterkant aangetast.
Ook aan deze kant het probleem met de kokerbalk, voordat we hem afsluiten, volspuiten met ‘wolvet’. Ook vanaf de onderkant kunnen we er bij om dit later nog eens te doen.
Alles weer dicht!
Verf erover. In de originele kleur ‘mosgroen’.
De andere kant ook weer netjes.
De geboorde gaatjes in de accubak ook dichtgemaakt en opgeknapt.
Een leuke deal op marktplaats leverde twee toch best wel groot uitgevallen accu’s op. Reuze handig voor het ‘off-grid’ leven, het voeden van ons koelkastje of voor het werken op afstand. Om de accu’s een mooi plekje te geven hebben we twee accubakken bedacht die onder de bus hangen.
Het lasapparaat is echt een uitkomst! Een nieuwe wereld gaat voor je open.. Dit is het frame voor één van de twee bakken.
Het frame vervolgens in de bus gemaakt. Permanent..
Nog een plaatje van onderen, wat mooi!
Onderin de bak nog een stuk van de originele vloer, lekker stevig!
De vloer boven de bak ook afwerken.
Niets meer van te zien!
Het complete plaatje! Rondom zijn de accu’s geïsoleerd en na deze foto ook nog voorzien van balkjes om ze netjes op hun plaats te houden.
Voordat we met de vloer verder gaan.. onder de bus hangen we een gastank voor het koken. Zo scheelt dat weer ruimte binnen en het geeft een veilig gevoel.
Een zelfgemaakte beugel van oud ijzer.
De tank onder de bus. Netjes weggewerkt!
Zo hangt de tank in de beugel die vervolgens aan vastgelaste plaatjes aan het frame van de bus hangt. I love it when a plan comes together!
Voordat we kunnen bouwen, moet eerst de fundering van ons ‘huis’ in orde zijn.
Écht leeg! De originele vloerplaten eruit, nu kunnen we overal mooi bij!
Aan het werk! Schuren, schuren en nog eens schuren! Wat de staat betreft, valt het reuze mee. De roest die er zit is gelukkig enkel oppervlakkig.
Een aantal slechte plekken vergen een grondigere behandeling.
Opgelost!
Nog een lastig plekje aangepakt.
Daarnaast een aantal balken voorzien van deze ‘lipjes’. De overige balken bestaan uit profielen met een rand waar dit niet nodig was. Hierop zal de nieuwe ondervloer rusten tijdens de volgende stap!
Nu is het tijd om de vloer van een nieuwe laag verf te voorzien!
Resultaat! Een roestvrij en beschermd frame!
Het chassis van de bus aangepakt met FluidFilm en vervolgens met PermaFilm afgewerkt.
Eén van de ‘opties’ van onze bus was een hydraulische laadklep. Deze is vrijwel meteen nadat de bus zelf gebouwd is gemonteerd in opdracht van de Duitse brandweer. De laadklep is dan ook gebouwd volgens de “Deutsche gründlichkeit” en weegt geschat zo’n 4 a 500Kg!
Zie hier een filmpje van de werking van de laadklep!
En hier hoe de laadklep en bus na 33 jaar gescheiden worden.
Vanwege het gewicht en de totale overkill als fietsendrager hebben we besloten de klep weg te halen.
Gelukt!
Voor het omhoog komen van de hydraulische cilinders was de bus aangepast, deze gaten vervolgens weer netjes dichtgemaakt!
Zo is de bus weer origineel!
De klep na een half jaar verkocht, na gewacht te hebben op meerdere geïnteresseerden. Dankzij Lydia en de shovel netjes kunnen inladen!
