Week 27 – Workaway bij Nora’s Ranch

Nadat we elkaar hadden bijgepraat over al onze belevenissen en nog even de wc en het wifi van het vliegveld hadden gebruikt, reden we naar een plekje aan een meertje. Op de weg ernaartoe kwamen we nog een schaapsherder tegen met een kudde. De weg zelf was op sommige punten best wel smal en met lage bomen, goed opletten dus! Bij het meertje aangekomen, was het nog lastig om recht te parkeren, omdat het een heuvel was. Toch hadden we het idee dat we wel redelijk recht stonden. We hebben lekker gegeten en in de schaduw gezeten.

Jelte heeft ’s nachts niet lekker geslapen, omdat we toch wat te scheef stonden. Na ons ontbijt kwam de schaapsherder weer voorbij en maakten we polaroidfoto’s. Ook konden we genieten van de vele vlinders. Daarna reden we weer naar Ohrid voor een speurtocht naar een sticker, kaarten en postzegels. Onderweg moesten we nog even stoppen voor een schildpad die over de weg liep, dat zie je niet in Nederland!

We parkeerden buiten het centrum en liepen toen naar de souvenirshops. Na even zoeken vonden we er eentje die ook een boekhandel bleek te zijn. We hebben daar kaarten kunnen kopen voor de komende verjaardagen en bruiloft, vonden een sticker van de Macedonische vlag en – jawel – ze hadden er zelfs postzegels! In één klap hadden we alles. We hebben nog wat boodschappen gedaan en zijn toen door het oude centrum naar de bus terug gelopen. Hier was het ondertussen weer aardig warm, maar gelukkig hebben we altijd koud water in de koelkast staan.

We schreven een verjaardagskaart, aten nog wat en gingen toen op weg naar onze volgende bestemming. We zouden vandaag namelijk naar ons nieuwe workaway-adres gaan. Door de bergen reden we naar het plaatsje … waar we onze kaart konden posten in een klein postkantoortje. De ranch waar we zouden werken, was niet ver van het dorpje vandaan. We reden de oprijlaan op, waar een mooi hangbord hing met ‘Nora’s Ranch’ erop, we zaten goed! We liepen naar binnen en vroegen naar degene waarmee we contact hadden gehad, Beatrice. Ze bleek er niet te zijn (overigens heel onze werkperiode niet), maar haar man stond ons te woord in het Duits (daar moeten we toch aan werken…) en hij stelde ons voor aan twee Franse meisjes. Nadat we een warme maaltijd hadden gekregen, kregen we een rondleiding van de Franse meisjes (Nina en Emeline). Zij hebben ons deze dag meegenomen in de werkzaamheden. Handig, want de meeste mannen die er werken kunnen alleen Albanees of Macedonisch. Met handen, voeten en google translate komen we er meestal wel uit.
Nora’s Ranch is van een echtpaar die een dochter hebben die Nora heet en die gek op paarden is. Het is een echt familiebedrijf: de dochter van de eigenaar (niet Nora) is kok, haar man is de manager en meerdere broers zijn manusje van alles. Ze hebben een hotel met 8 kamers, een restaurant, zwembad, ongeveer 40 koeien, ongeveer 20 paarden, een kudde geiten, een hele troep katten en heel wat honden. Het is een hele dagtaak om alles op orde te houden.

• 

• 

We hadden niet verwacht dat we gelijk gingen werken, maar het hooi moest van het land gehaald worden, de paarden buiten gezet en er kwamen toeristen om paard te rijden, dus we werden gelijk meegenomen in het werk. Het was ook een extra lange dag, omdat er vijf toeristen pas om 7 uur gingen rijden. Normaal gesproken stoppen ze om 7 uur, maar nu was er iemand jarig, dus maakten ze een uitzondering. We hebben een rondje gelopen naast de paarden. Er was een prachtige zonsondergang en het waren leuke mensen om mee te praten (Amerikanen), dus eigenlijk was het helemaal niet erg om iets langer door te gaan. Daarna hadden we wel erge honger en kregen we nog een lekkere maaltijd. We zijn daarna naar onze kamer gegaan, hebben we gedoucht en zijn daarna in bed gekropen.

Onze eerste nacht op de ranch hebben we bijna niet geslapen door een blaffende hond. De wekker ging om 5:45 voor Lydia, die om 6 uur in de stal moest zijn. Jelte kon ‘uitslapen’ en werd om 7:30 verwacht. Lydia heeft eerst geholpen in de stallen en is toen op buitenrit gegaan met de Franse meisjes. De omgeving is heel mooi. Je kunt zo door de graanvelden de bergen in rijden. Om 9 uur hebben we ontbeten (soep staat er ’s morgens op het menu). Jelte hoefde pas na het ontbijt aan het werk. Hij heeft geholpen met hooibalen van het land halen en in de hooizolder opbergen, een heel karwei! ’s Middags konden we voor de lunch nog lekker zwemmen in het zwembad, heerlijk dat dat hier kan! We hebben geluncht en daarna heeft Lydia nog geprobeerd wat te slapen. Om 16:00 konden de paarden weer naar buiten en daarna hebben we even in de bak gereden tot het begon te onweren. De mannen waren ondertussen nog druk bezig om het hooi naar binnen te brengen voor de bui. Na het avondeten zijn we naar onze kamer gegaan en hebben we een kaart gereed gemaakt voor een bruiloft. Daarna zijn we gaan slapen.

• 

• 

• 

Zo gaat het er op een dag zo’n beetje aan toe in de stallen:
Je begint om 6:00. De paarden zijn dan al buiten gezet en wij beginnen dan of eerst met rijden of eerst met de stallen uitmesten, voeren en water geven. Om 9:00 is er ontbijt en daarna gaan tussen 10 en 11 uur de paarden weer naar binnen. Daarna hebben we vrije tijd, tenzij er toeristen komen om te rijden. Verder liggen we vaak bij het zwembad. Om 14:00 is er lunch. Daarna is er vrije tijd en kunnen de paarden om 16:00 weer naar buiten. Daarna moeten de stallen weer schoon gemaakt worden en gevoerd en water gegeven worden. Rond een uur of 6 trainen we de paarden in de bak, zodat als er toeristen zijn, we nog wel op het terrein zijn. Daarna gaan de paarden weer naar binnen, kunnen we douchen en om 20:00 is er avondeten, waarna we meestal ook naar onze kamers gaan.

Jelte helpt vaak mee in de stallen, maar hij heeft ook geholpen met de trekker fixen en vooral het hooi binnen halen, opbergen en netjes stapelen. Best pittige klussen, want het is heel warm en het hooi blijft op je lichaam plakken. Jelte wordt vaak door de mannen opgeroepen om hen te komen helpen.