Week 20 – Vanuit Bulgarije naar Griekenland

Op zondagmorgen werden we wakker op het strand van Varna met prachtig weer. We besloten daarom om nog een dagje op dit strand te blijven. Lydia heeft een boek gelezen en Jelte heeft gewandeld en ’s middags een kano gehuurd bij de surf- en duikschool. Na ons avondeten reden we verder naar een ander strand, ongeveer een half uurtje rijden. Hier was het heel rustig in vergelijking met Varna. Daar reden best veel auto’s voorbij. We namen een ‘douche’ en luisterden een toespraak. Net voor het donker kwam er een politiebusje achter ons staan. We dachten: ‘nu worden we weggestuurd’, maar ze hebben de hele nacht achter ons gestaan en niets tegen ons gezegd. Ze hadden een radar op hun busje en shirts met daarop ‘border control’, dus waarschijnlijk waren ze aan het uitkijken naar mensen die stiekem de grens over wilden steken.

De volgende ochtend was het bewolkt en reden we weer verder langs de kust. We reden naar het stadje Nesebar, waar we op een klif onze bus neerzetten naast een Duitse camper met een prachtig uitzicht over het strand en de oude stad van Nesebar. Nadat we een broodje hadden gesmeerd, liepen we over het strand naar de oude stad. Het staat op de UNESCO werelderfgoed lijst, dus het zou heel mooi moeten zijn. Wij vonden het alleen te toeristisch. Er waren zoveel winkeltjes dat je de sfeer van de oude stad niet echt kon proeven. Jelte stelde voor om via de haven weer terug te lopen. Daar keken we even naar de vissersboten die binnen kwamen en zagen toen weer dolfijnen zwemmen. We liepen dichterbij over de kade en konden drie tuimelaars zien die zich tegoed deden aan de vissen die de vissers lieten vallen. Na een tijdje gekeken te hebben, liepen we weer over het strand terug. Voordat we de klif weer opliepen, zagen we onze Duitse buren met hun kleine zoontje op het strand zitten. We hebben even een praatje gemaakt en nadat hun zoontje moe werd, heeft de man nog even in onze bus gekeken en hebben we nummers uitgewisseld. Hierna zijn ze vertrokken (ze rijden als hun zoontje slaapt) en direct daarna kwam er weer een nieuwe camper aangereden met Hongaarse mensen. Hier hebben we ook mee gepraat en we hebben elkaars bussen bekeken (zij hadden een oude ambulance). Terwijl zij naar Nesebar gingen, hebben wij gekookt en een film gekeken.

Op dinsdag besloten we een stuk te rijden richting Plovdiv, maar voordat we weg gingen kregen we een berichtje van het Duitse stel dat ze pech hadden met hun bus en ergens in een dorpje stonden. We hebben aangeboden om hun te helpen, maar kregen niet gelijk reactie (in de avond kregen we bericht dat ze gelukkig in Sofia waren aangekomen en daar gingen kijken of ze het konden fixen), dus Jelte heeft toen de olie van de achteras nog vervangen (het lekken is verholpen!) en Lydia heeft nog een review geschreven voor Workaway. Daarna zijn we vertrokken en reden we een heel stuk over de snelweg, wat vlak en saai was. Aan het einde van de middag kwamen we aan bij een plekje dichtbij Plovdiv, maar wel nog lekker in de natuur. Lydia kon hier nog mooi een wasje draaien en ophangen. Helaas was het de volgende ochtend nog niet droog, dus hingen we een lijntje door de bus heen en reden we daarna naar Plovdiv.

Plovdiv is één van de culturele hoofdsteden van Europa dit jaar en heeft een heel mooi oud stadsgedeelte. Vroeger was het de hoofdstad van Bulgarije en het heeft nog veel invloeden van de Romeinse tijd. Er is bijvoorbeeld een Romeins theater en een Romeins stadium (wat helaas maar voor een klein deel zichtbaar is, want de rest ligt onder gebouwen). Ook zijn er veel kunstenaars. We hebben door een straatje gelopen waar veel kunstenaars werkten en kwamen in de werkplaats van een man die houtbewerker was. Hij heeft ons verteld over hoe hij dingen maakte, heel interessant. Zo zijn we de stad doorgelopen en kwamen we na een paar uur weer terug bij de bus die op een parkeerplaats van een supermarkt stond. Toen we nog een snackje haalden bij de McDonald’s kwamen er een klein jongetje bedelen om geld en even later haalde hij ook zijn vriendje erbij. Zoiets zou je in een Nederlandse McDonald’s niet tegen komen…

Toen we weer bij de bus kwamen, reden we naar het zuiden, de bergen in. We reden over een prachtige weg langs twee dammen en twee stuwmeren. Na even zoeken naar een geschikt plekje, vonden we uiteindelijk een plekje iets beneden van de doorgaande weg en aan een klein bergriviertje.

De volgende ochtend heeft Jelte eerst het dieselfilter van de bus vervangen. Lydia heeft ondertussen haar haar gewassen in het riviertje en daarna hebben we alles ingepakt om te vertrekken. Toen Jelte de bus wilde starten, liep hij niet goed. Gelukkig bleek dat hij niet goed ontlucht was na het verwisselen van het filter. Na nog een keer ontluchten liep de motor weer helemaal prima en konden we op weg gaan. We reden weer over de mooie bergweggetjes richting de grens van Griekenland. Soms leek het even alsof je in Oostenrijk was met de glooiende heuvels en bergen op de achtergrond. Ook zagen we weer sneeuw. Uiteindelijk kwamen we bij een stadje en toen we daar doorheen gereden waren, was het nog maar 20km naar de grens. We reden er heen, lieten onze paspoorten zien en moesten de achterdeuren openmaken. Alles was oké, maar toen we door wilden rijden, zei de politieman dat we niet verder konden, omdat het een dunne weg was en er maximaal 2 ton overheen mocht. Dit bordje stond pas bij de grens, niet heel handig…Dus nadat we verlangend naar de bordjes met de dichtbij zijnde stranden hadden gekeken en de vlag van Griekenland hadden zien wapperen, draaiden we weer om naar Bulgarije. De volgende grensovergang duurde nog wel eventjes, dus besloten we nog een laatste nachtje in Bulgarije te blijven. We vonden een heel mooi plekje aan een soort reservoir. Het was een prachtig meer en het was ook nog eens heel mooi weer. ’s Avonds en ’s nachts hebben we een aantal keer de moskee gehoord. Geen idee waarom die midden in de nacht dingen zingen door hun luidsprekers (vanwege de ramadan?), maar het was wel een beetje balen als je daar ’s nachts door wakker wordt.

’s Morgens hebben we eerst lekker buiten ontbeten in de zon. Er liep een kudde koeien om ons heen (zonder herder, dat is blijkbaar normaal in deze omgeving) en Lydia heeft een koe nog een aantal appels gegeven.

Daarna zijn we op weg gegaan richting Griekenland. We reden over een grotere weg naar de grens toe. Onderweg werden we aangehouden door de grenspolitie en controleerden ze of we wel een vignet hadden voor Bulgarije. Die hadden we nog (alleen nog voor deze dag) en dus mochten we doorrijden naar de grens. Daar stonden we even in de file en toen we aan de beurt waren wilden ze in de bus en achterin de bus kijken. Toen dachten we dat het wel oké was, maar toch moesten we nog even parkeren en doorzochten nog twee politiemannen onze bus. Ze waren erg secuur, ze hebben zelfs in de kruidenpotjes gekeken! Gelukkig waren ze al snel tevreden en mochten we het land in rijden. We reden de berg af en kwamen in het heerlijke Mediterraanse klimaat terecht. Er waren vooral veel olijfbomen en het was er een stuk droger dan in Bulgarije. Eerst deden we boodschappen in een stadje en daarna vonden via Park4night een plekje aan het strand. De weg er naartoe was best hobbelig. Toen we er aan kwamen, stond er een bordje dat je er niet mag kamperen (waarom staat dit plekje op Park4night?!). Nadat we even bij het strand waren gaan kijken, besloten we om nog iets verder te rijden naar een ander strand. Het was namelijk aardig warm, rond de 26 graden, en het strand lonkte ons wel na een warme auto. We reden dus over een nog hobbeliger weggetje richting het andere strand. Onderweg kwamen we langs een opgraving van een oud Grieks theater. Er was helemaal niemand, heel leuk om in the middle of nowhere zoiets te vinden. Nadat we het weggetje uit waren gereden, kwamen we op een rots uit, waar we de bus hebben geparkeerd en eerst de drone hebben opgelaten. We maakten wat foto’s en filmpjes en zagen dat er twee strandjes aan de onderkant van de rots waren. Je kon via een touw naar beneden klimmen en zo kwam je op de kiezelstranden. We hebben snel onze handdoeken gepakt en zijn naar het strand gegaan. Helaas waren er best veel kwallen, dus echt zwemmen zat er nog niet in, maar we konden wel lekker afkoelen. ’s Avonds daalde de temperatuur en met alle horren voor de ramen kon de bus ook afkoelen.

De twee dagen erna bleven we op dit mooie plekje staan. Jelte heeft nog een gat achter de oven gemaakt en naast de koelkast, zodat de warmte van de oven en de koelkast beter weg kan. Nu kunnen we de oven dus echt gaan gebruiken! Verder hebben we vooral op het strand gelegen en gezwommen als er geen kwallen waren. Heerlijk genieten dit weer!