Week 43 – Van Marrakesh naar de Atlantische kust

Maandagochtend werden we wakker op de camping bij Marrakesh. Lydia heeft de was nog gedaan en gedoucht en we hebben de vorige blog nog gepost met het trage internet van de camping. Rond het middaguur reden we naar de Carrefour om nog even goed in te slaan en daarna reden we naar het Atlasgebergte. Het was bewolkt en fris, echt een beetje herfstachtig. We vonden een plekje in de schaduw van de hoogste berg van Noord Afrika, de Toubkal. Er kwam een hele kudde geitjes voorbij en de herder vroeg om een brood, die we hem hebben gegeven. Verder kwam er niemand langs en was het er erg stil. Lydia vond dat eigenlijk wel een beetje eng, omdat er vorig jaar in deze bergen twee toeristen waren vermoord. We hebben gevraagd om Gods bescherming en hebben hierop vertrouwd. We hebben toen rustig kunnen slapen en ’s morgens was het weer strakblauw.

Het Atlasgebergte is prachtig en we genoten van de kronkelweg waar we overheen reden. Ondanks dat het strakblauw was, was het nog best wel fris. We zaten dan ook rond de 2000m hoogte. Nadat we over de laatste toppen waren gereden, ging de weg langzaam kronkelend weer naar beneden, totdat we weer op het vlakke land waren. We reden nog een half uurtje naar een stuwmeer, waar we onder de bomen parkeerde. Hier konden we nog even van de zon genieten en Jelte probeerde nog de band van de fiets te plakken. Daarna werd het opeens minder zonnig. Er was geen wolk, maar de hele lucht was na een tijdje gevuld met zand, een zandstorm. We hadden al gehoord van onze Zwitserse vrienden dat het hard waaide in de Sahara en dat zand werd nu dus hierheen geblazen. We hebben snel alles dicht gedaan en hebben binnen de houtkachel aan gedaan, lekker knus!

De volgende ochtend was de zandstorm voorbij en was de lucht weer helder blauw. Na ons ontbijt zijn we richting Paradise Valley, wat een prachtige route zou moeten zijn. We reden eerst over het platte land, waardoor we lekker opschoten. Na een tijdje volgden we een weg de bergen in. We kwamen bijna niemand tegen, heerlijk! We hebben een broodje gegeten in de warme zon en zijn toen verder over de bergen heen gegaan, totdat we bij Paradise Valley aankwamen. Hier hadden we een plekje onder de bomen. ’s Avonds kwam er nog een man bij ons langs die vertelde dat hij vrienden had in Harlingen, Friesland!!

Donderdagochtend zijn we naar Paradise Valley gelopen. Vanuit de bus konden we een paadje naar beneden volgen, een beste afdaling naar de kloof. Er waren mooie vlinders en kleine cactussen. Beneden aangekomen konden we door de kloof lopen. De rivier stond op veel plekken helemaal droog, wat ook niet zo bijzonder was, want een meneer vertelde ons dat het er al twee jaar niet had geregend! Kan je het je voorstellen, twee jaar geen regen? Ondanks dat, was er nog wel wat water dichtbij de palmbomen. Hier hebben we nog wat foto’s gemaakt en met een halve granaatappel van dezelfde aardige meneer, maakten we de klim weer naar boven. Bij de bus moesten we even uitpuffen en wat water drinken. Daarna hebben we alles ingepakt en zijn we door de vallei gereden, naar de kust.

Het was inderdaad een hele mooie route met mooie rotspartijen, palmbomen en cactussen, we zagen zelfs in het water van de rivier schildpadjes zwemmen! Onderweg stopten we om wat te eten en daarna zijn we verder gereden naar de kust. Na een lange tijd zagen we eindelijk weer de zee! Google had ons verteld dat er langs deze kust hoge golven zouden zijn, waardoor je goed kon surfen. Een beetje jammer dat de zee zo vlak was dat er bijna geen golven waren. Ondanks dat was het wel heel erg mooi. We vonden uiteindelijk een plekje onder een palmboom, aan het strand (wat idyllisch!) en konden lekker op het strand liggen (en dat in eind oktober!). Jelte vond ook nog een slakkenrace op het strand (alle slakken raceten naar de zee). Apart eigenlijk dat deze slakken in zout water kunnen leven! Lydia heeft nog aan haar blogs van Zij Lacht gewerkt en Jelte heeft geholpen met het lezen en verder hebben we hier heerlijk rustig kunnen staan.

De volgende morgen volgenden we de kustlijn naar het noorden. Onderweg stopten we bij een strand waar heel veel mensen aan het surfen waren. We hebben een tijdje gekeken hoe ze de golven trotseerden en zijn toen weer verder gereden. De weg die wij namen was een weg waar ook heel wat vrachtauto’s overheen reden. Daarnaast was het wegdek erg slecht en was het erg heet, dus duurde de rit voor ons gevoel erg lang. We reden eerst naar een plekje aan het strand, maar daar stond dat je er niet mocht kamperen, dus reden we nog een uur verder. Toen sloegen we een onverharde weg in en reden we naar een prachtig plekje waar we helemaal alleen stonden met uitzicht over de golven. We hebben de bus geparkeerd en zijn naar het strand gelopen, waar we hebben gelopen, gelegen en hebben gekeken hoe een hele groep met paarden langs kwam galopperen. Daarna zijn we naar de bus terug gegaan en hebben we gekeken naar de zonsondergang tijdens ons avondeten. Naast het geluid van golven was het heerlijk stil ’s nachts.

De volgende morgen hebben we eerst samen gepraat over vriendschap, sociale media en ons internetgebruik en hoe we dat ook als we thuis zijn anders willen inrichten in ons leven. We merken dat het ons aan de ene kant heel erg bezig houdt, maar dat het aan de andere kant zo inhoudsloos is. We vinden persoonlijk contact zo veel meer belangrijker en willen daar meer in investeren.

Toen zijn we verder langs de kust omhoog gereden. De weg was beter en dus ging het allemaal best wel vlot dit keer. Soms kwamen we wel langs grote fabrieken, waar het heel erg naar versnellingsbakolie stonk. Uiteindelijk sloegen we linksaf, een kleine zandweg in. Hij leidde langs zoutvelden en daarna weer omhoog naar de duinen. We konden parkeren op een klif met uitzicht over metershoge golven die op de rotsen beukten. We hebben genoten van de zonsondergang en daarna van de sterren die boven ons tevoorschijn kwamen.

4 Replies to “Week 43 – Van Marrakesh naar de Atlantische kust”

  1. WAt een avontuur jongens en wat zal dat straks wennen zijn als de dagelijkse things to do er weer zijn……..geniet er nog maar ff van!!! Reinoud

Comments are closed.