Op maandagochtend werden we wakker in Italië, hebben we onze tassen ingepakt, afgewassen en opgeruimd en daarna zijn we over een mooie weg naar Genua gereden. Daar hebben we eerst groots ingeslagen bij de Lidl. In de Lidl kwamen we mensen tegen die we de eerste week in Griekenland waren tegengekomen, bizar! Zij gaan op weg naar Spanje over land, dus misschien komen we ze nog wel eens tegen. Na de Lidl hebben we nog heel wat pakjes bechamelsaus gekocht bij de Eurospin en daarna zijn we op zoek gegaan naar internet bij de IKEA. In het restaurant hadden we wel internet, maar het was te langzaam om films te downloaden op Netflix, dus zijn we, na frietjes met gehaktballetjes, weer naar de bus gegaan. We zijn toen maar gelijk naar de boot gereden. Het is een beetje chaotisch hoe je bij de terminal moet komen en ook daar is het niet heel duidelijk in welke rij je moet staan en sommige mensen dringen voor.. Ach.. wij hadden geen haast.
Uiteindelijk was alles goedgekeurd en konden we in de rij gaan staan voor de boot. En wat een rij! Het was overduidelijk dat we naar Marokko gingen, want alle Marokkanen hadden een volgepropte auto met daarbovenop een hele berg spullen bij zich. Om 16:00 stonden we in de rij. De boot zou om 21:00 vertrekken en we moesten 4 uur van tevoren inchecken, dus lekker op tijd. We hebben vooral mensen gekeken, wat gegeten, ons laatste internet gebruikt en gewacht, gewacht, gewacht. Om 20:00 kwam uiteindelijk de boot aan, jeej! Het lossen en laden is echt op z’n Italiaans, dus supersloom. Het duurde een half uur voordat eindelijk de kleppen naar beneden waren en de eerste auto’s eraf reden. We hebben een tijdje staan kijken en zijn toen naar de bus gelopen, met de veronderstelling dat we er nu wel snel op konden. Toen we de haven binnen kwamen, kregen we twee kaartjes die we moesten invullen. Waarvoor? Niemand die het ons zei. Jelte kwam Duitsers tegen die zeiden dat je een stempel moest hebben, dus wij zijn snel naar een douanepost gerend, maar daar zeiden ze dat we geen stempel hoefden. Stress om niks dus. We hebben de kaartjes afgegeven bij een vrouw en konden toen eindelijk de boot op. We zijn wel eens eerder met een ferry gegaan en dan wordt er heel netjes aangegeven: nu mag de eerste rij, dan de tweede, etc. Nu was er niemand die coördineerde, dus iedereen ging al toeterend in een file de boot op. In de boot was het ook chaos, maar uiteindelijk konden we onze bus parkeren helemaal achterin in het hoekje. We hebben onze spullen gepakt en zijn snel naar de infobalie gegaan waar we onze kamerpas kregen. Lydia heeft vanuit de kamer en Jelte vanaf het dek gekeken hoe de boot wegvoer. 2,5 uur later dan gepland vertrokken we dan eindelijk!
Slapen op een boot was even wennen, omdat het best lawaaierig is. We sliepen redelijk en na een ontbijt verkenden we de boot. We hebben een tijdje op het dek gezeten in de zon, een spelletje gedaan, in onze kamer naar de zee gekeken (we hadden zeezicht 😊 ), gedoucht!, een vlinder gered van de dood (helaas ging hij daarna toch dood in onze kamer…) en meegedaan aan een ontruimingsoefening. Ook hebben we alvast een politiecontrole gehad en stempels gekregen in ons paspoort. Aan het eind van de middag kwamen we aan in Barcelona. Hier ging het natuurlijk weer superlangzaam met uitladen en weer inladen, maar het was heerlijk om in de zon te zitten en te kijken naar Barcelona. Jelte kwam mensen tegen die ook een Düdo hebben (dezelfde soort bus als wij hebben). Zij hebben een tijd door Europa gereisd, gaan hun bus parkeren in Spanje en dan even terug naar ‘huis’. Ze wonen in Argentinië en Sri Lanka. We zijn met hun mee gegaan naar het autodek en ze hebben nog even in onze bus gekeken voordat ze van de boot gingen. Wij hebben een fles water gepakt uit de bus en zijn naar het restaurant gegaan om te eten. We konden vanuit het restaurant zien hoe we wegvoeren en hoe de lucht oranje kleurde. Na onze lasagne en frietjes zijn we naar bed gegaan en hebben we heerlijk lang kunnen slapen.
Aan boord van de ‘Fantastisch’ 
Land in zicht! 
Hippy ‘dudo’ gebouwd in Italië! 
Uitzicht over Barcelona 
En toen was het alweer woensdag! We werden weer wakker op de boot en hebben eerst gevraagd hoe laat we moesten uitchecken, hoe laat we aan zouden komen en in welke haven (je hebt Tanger en Tanger Med. We hadden een stempel gekregen in ons paspoort van Tanger Med en daarnaast hadden we gekeken op marine traffic en daar stond dat we naar Tanger Med gingen). We zouden om 21:30 aankomen, we moesten om 20:30 onze kamer uit en we zouden toch wel naar Tanger zelf gaan. Met dat uitgezocht hebben we even op het dek gekeken en zijn we weer naar onze kamer gegaan. Lydia heeft een tijdje gelegen (sinds de laatste dag Italië had ze heel erg hoofdpijn) en Jelte heeft een serie gekeken. ’s Middags hebben we warm gegeten in het restaurant en hebben we nog lekker uitgebreid gedoucht. Toen ging de zon onder, en hoe! We voeren door de straat van Gibraltar met aan de rechterkant Spanje en de linkerkant Marokko en de lucht was zo felgekleurd! Het was één van de mooiste zonsondergangen die we ooit hadden gezien. Het waaide wel heel erg hard, de laatste paar uur was de zee heel wat ruiger geworden. We moesten dus onze brillen goed vasthouden.
Toen we weer naar de kamer wilden lopen om uit te checken, kwamen we nog een Amerikaans stel tegen, ongeveer net zo oud als wij. Zij zouden naar Tanger gaan naar een hostel en we boden ze een lift aan, waar ze graag gebruik van wilden maken. Wij hebben uitgecheckt en zijn naar het dek gegaan waar we moesten wachten totdat we aangemeerd waren. Daar hebben we gepraat en een spelletje Boonanza gedaan met het Amerikaanse stel: Sunny en Nathan. Om 22:30 kwamen we eindelijk aan in de haven van Tanger Med…niet de haven die we dachten dat het zou zijn dus. Na een tijdje wachten mochten we eindelijk naar de bus en zijn we met Sunny en Nathan over de grens gegaan. Poeh wat een beleving! Onze paspoorten werden misschien wel 3 keer gecheckt en in de rij van de check van de auto werden we al bestookt door mensen die ons hasj en simkaarten wilden aansmeren. Onze auto hoefde gelukkig niet gecheckt te worden. Nadat de man vroeg: ‘Hebben jullie een drone of wapens bij jullie?’ en we ‘nee’ antwoordden, konden we doorrijden. We hebben ‘Africa’ van Toto opgezet en zijn naar Tanger gereden, een uur rijden. Tanger is een stad apart en volgens ons niet in vergelijking hoe Marokko echt is. Het gras is felgroen doordat alles gesproeid wordt, er zijn superveel lantaarnpalen, er zijn veel mensen op straat en ook veel politie. We hebben Sunny en Nathan afgezet dichtbij hun hostel en terwijl we nog stonden werden we weer aangesproken of we hasj wilden. De man ging uiteindelijk weg, maar pas nadat Jelte zijn raam dicht had gedaan. Wij zijn toen naar het vliegveld gereden door de drukke stad waarin het rijden net zo is als in Albanië. (bijna botsing.. check) Bij het vliegveld aangekomen was het 01:30 en waren we gesloopt. De klok ging een uur achteruit (tijdzone) en na wat yoghurt zijn we gaan slapen.
Na 5 uurtjes slaap (er waren muggen in de bus…aaargh!) hebben we gecheckt of Sunny en Nathan nog met ons mee wilden. Zij besloten om nog een nachtje in Tanger te blijven en wij gingen een stuk rijden naar een meer om even een nacht rustig door te kunnen slapen. Eerst zijn we naar een supermarkt gereden. Het was weer een mega supermarkt waar bijna niemand was. Naast de supermarkt was er een kleine shop van een telecombedrijf. Hier hebben we een simkaart gekocht voor €7,- waarmee we 5Gb internet hebben. De man van de shop was heel behulpzaam (en kon gelukkig wat woorden Engels!) en we mochten pas weg voordat het internet werkte. Daarna zijn we naar het meer gereden. We reden eerst over een weg met om de 50 meter een fancy lantaarnpaal en felgroen gras, daarna door een stadje waar je echt van alles tegenkomt en daarna reden we over een zandweg met de bergen op de achtergrond. We kwamen op een heerlijke plek bij het meer en parkeerden naast een 4×4 busje met een Zwitsers stel met een kindje. Lydia heeft de was gedaan en we hebben samen met Corina, Samuel en Leonie gegeten. Daarna zijn wij naar bed gegaan, want we waren nog steeds erg moe van de reis.
Na 12 uur slapen dit keer werden we wakker en bespraken we onze plannen met Corina en Samuel. Zij gaan ongeveer dezelfde weg naar het zuiden, maar wilden eerst naar de zee. Eigenlijk waren wij daar ook wel voor in, dus besloten we achter elkaar aan te rijden naar de zee. We reden over een weg langs de kust en vonden een plekje onder de bomen, bij het strand. Het waaide er flink, dus we aten er wat en gingen op zoek naar een andere plek. Onderweg zagen we jagende dolfijnen vlakbij de kust. We kwamen in een badplaats, dat nu uitgestorven was, omdat het hoogseizoen nu voorbij is. Hier hebben we een paar uur aan het strand gelegen, gezwommen en schelpen en stenen verzameld. Om half 5 werd het wel tijd om een slaapplek te zoeken, dus pakten we alles weer in en reden we een stuk het binnenland in totdat we bij een rivier aankwamen. Na even zoeken en bekijken welke plek het beste was (Jelte en Samuel zijn beide twijfelaars 😉) stonden we op een rustig plekje in de schaduw van de berg. We hebben samen pasta gegeten, hebben granaatappels gekregen van een local en zijn toen naar bed gegaan.
Geen idee wat dit bord betekend, we zijn maar doorgereden.. 
De volgende morgen bleven Corina, Samuel en Leonie nog een tijdje bij de rivier en gingen wij op weg naar een waterval die we wilden bezoeken. We konden de bus mooi parkeren bij de andere Mercedesbussen en begonnen daarna met onze wandeltocht naar de Akchour waterval. We hoorden dat het 5km lopen was, opzich best te doen in een uurtje zou je zeggen. Toch hebben we 2,5 uur gelopen om er te komen! De route zelf was wel heel erg mooi. Je liep door een kloof en je moest een paar keer over een rivier heen. Verder waren er heel veel kleine bars, waar je wat kon drinken naast kleine watervallen. Op een gegeven moment liepen twee mensen ons voorbij met een hond die opeens wegstoof en begon te blaffen. Het bleek dat hij apen had geroken en die begonnen hard te krijsen. Dankzij de hond hebben we dus apen kunnen zien 😊. De waterval zelf was niet heel erg bijzonder, hij was vooral heel smal, omdat het al een tijd niet had geregend. Wel was het er lekker koel en hebben we wat kunnen drinken bij een bar. Op de terugweg kwamen we Samuel, Corina en Leonie tegen, die ook besloten hadden het hele stuk te lopen. Ook kwamen we het Amerikaanse stel tegen dat we ontmoet hadden op de boot! Op de parkeerplaats aangekomen hebben we nog een ijsje gegeten, hebben we ons water bijgevuld en zijn we richting Chefchaouen gereden. Daar hebben we even gezocht, maar vonden we een mooi plekje onder de bomen. Na het eten kwam ook het Zwitserse stel weer bij ons staan, gezellig!
De ‘waterval’ waar het allemaal om ging.. 
Op zondag hebben we eerst lekker rustig aan gedaan. Jelte heeft wat dingen gedaan aan de bus, Lydia heeft de blog geschreven en we hebben gepraat met Corina en Samuel. Hun dochtertje Leonie vindt ons helemaal geweldig. Jelte noemt ze ‘Ma’ en ze loopt de hele dag achter hem aan. Als we wakker worden is het eerste wat ze vraagt waar wij zijn en ze volgt alles wat we doen op de voet. Rond half 3 zijn we naar Chefchaouen gereden. We hebben geparkeerd bovenaan de stad en zijn toen het oude centrum ingelopen. Chefchaouen is heel leuk. Het is namelijk een stad die helemaal blauw is. Alle huizen zijn felblauw geverfd en dat maakt dat alles gezellig en fris oogt. We hebben een kaart gekocht, geschreven en op de post gedaan en een sticker gevonden van Marokko. Na een stuk lopen zijn we weer naar boven geklommen over de vele trappen. We zijn toen weer terug gereden naar het plekje waar we die nacht ervoor ook stonden. Daar kwamen de Zwitsers ook weer heen (zij gingen terug naar de waterval om een hoedje te zoeken die ze waren verloren) en we hebben gezellig samen gegeten. ’s Avonds werd het al snel kouder en hebben we met z’n vieren in de bus gezeten en gepraat. Samuel heeft best veel reizen gemaakt, waaronder naar Azië met de motor, dus genoeg om over te praten!
Al met al heel wat beleeft en heel wat mensen ontmoet in de eerste week in Marokko! Op naar nieuwe avonturen!
Gaaf ‘jongens’ … zo totaal anders dan Europa! Wel een belevenis hoor! En wat een mooie kleuren in de lucht en in dat blauwe stadje. Uniek! Daan zit nu ook in Afrika, maar dan aan de andere kant: Egypte. Heel veel plezier daar in de zon en de warmte. Hier wordt het nu frisser … echt herfst. Groetnis!
heel mooi allemaal wat een belevenissen liefs oma
Hallo Jelte en Lydia
Ik heb weer genoten van jullie reisverslagen de prachtige foto’s van de mooie natuur en de oversteek naar Afrika. Echte avonturiers. Nog veel plezier op jullie verdere reis
Mooi dat jullie ons zo op de hoogte houden en we worden hier niet gek van.
Groeten van Tsjikke.