Op maandagochtend werden we weer wakker in een wolk en het regende voor de tweede dag achter elkaar. We hebben eerst gekeken wat er verder nog te doen was in deze provincie en zagen dat er een mooie plek aan de kust was. We hebben de kust in Italië vermeden, omdat je er niet mooi kunt wildkamperen en het er toeristisch is, maar nu wilden we toch naar de zee. We zijn eerst de berg af gereden en kwamen in een dorp waar we wat kleine boodschappen hebben gedaan bij een bouw- en supermarkt.
Daarna reden we door naar de kust. Het werd steeds beter weer, jeej! Voordat we naar ons overnachtingsplekje reden, wilden we eerst de video op youtube zetten. De zoektocht naar wifi begon. Aangezien de McDonald’s goede wifi heeft, begonnen we daar. In La Spezia vonden we een McDonald’s, maar daar was geen ruimte om te parkeren. We reden toen door naar een groot winkelcentrum. In het winkelcentrum was het even zoeken naar een goed bereik (er waren zoveel wifinetwerken dat ze elkaar verstoorden…), maar bij de Mac konden we met een hamburger wachten totdat het was geüpload. Daarna zijn we snel uit de drukte gegaan, de bus in. Het was nog maar een klein eindje naar ons plekje. We reden een bergweggetje omhoog en kwamen uiteindelijk in een bos, waar verschillende wandelpaden waren. Na een verkenningsrondje zijn we over een wandelpad een stuk naar beneden gelopen en konden we een glimp opvangen van de zee. We zijn niet heel ver naar beneden gelopen, want het was erg stijl en we moesten natuurlijk ook weer naar boven. Bij de bus hebben we nog een spelletje gedaan, Jelte heeft de stenen muur afgekit en nogmaals geprobeerd het rubber van de stuurstang te fixen. Er kan nu vuil inkomen, wat we natuurlijk niet moeten hebben.
Dinsdagochtend zijn we na ons ontbijt naar de kust gereden. Het gebied heet Cinque Terre, wat doelt op de vijf vissersdorpjes die er liggen. Je kunt via een wandelpad langs de kust naar alle dorpjes lopen. We reden eerst naar een parkeerplaats, maar daar was het blijkbaar voor campers verboden. Toen hebben we aan de weg geparkeerd, ook helemaal prima. Daarna zijn we naar het stadje Manarola gelopen, een heel mooi gelegen dorpje dat uitkomt in de zee. We liepen over een wandelpad langs het dorp en kwamen uit bij de zee. Het wandelpad naar het volgende dorp was helaas afgesloten, dus liepen we naar het dorpje dat overspoeld werd door toeristen, voornamelijk Aziaten, maar ook Amerikanen, Duitsers, Fransen, Engelsen…veel mensen dus! Wij vonden wel twee plekjes waar bijna niemand kwam en waar je heerlijk naar de beukende golven kon kijken. Het was ook heerlijk weer, we konden eindelijk weer genieten van de zon!
Toen we weer bij de bus kwamen, bleek het pas 1 uur te zijn. We zijn langs de kust en toen naar het binnenland gereden. Uiteindelijk kwamen we in dorpen waar geen toeristen meer kwamen. We hebben even gezocht naar een supermarkt die open was (siësta’s…), kochten een brood, tankten voor €1,57 per liter (oh, de diesel is zo duur in Italië!) en reden toen steeds verder de bergen in totdat er geen dorpjes meer waren en we uiteindelijk uitkwamen bij een dam. We wilden het weggetje volgen dat ernaast lag, maar daar stond een bordje bij dat je er niet in mocht rijden, dus bleven we bij de dam staan. We hebben weer lasagne gegeten, spelletjes gedaan en konden rustig slapen.
De volgende morgen hebben we lekker rustig ontbeten en daarna hebben we een stuk gelopen. De natuur is heel mooi, kleine stroompjes, watervallen, mooie rotsen. Onderweg sprongen er twee reeën weg en er waren hele kleine kikkertjes. Toen we weer bij de bus kwamen, begon het te regen, net op tijd terug dus. De rest van de dag heeft het flink geregend en zaten we in de wolk. We hebben dus voornamelijk binnen gezeten, de houtkachel aangestoken (zo koud was het dus!), spelletjes gedaan, een film gekeken en weer lasagne gegeten!
Donderdagochtend werden we al vroeg wakker, want de hele parkeerplaats stond vol auto’s van mensen die paddenstoelen gingen plukken in het bos. Nu we toch al wakker waren, ontbeten we en waren we voor half 9 al onderweg. We reden richting de kust, waar we als eerste een supermarkt moesten hebben voor wat groente en fruit. Het is zo’n beetje onmogelijk om te parkeren in een Italiaans dorpje, dus parkeerden we uiteindelijk bij de hypercoop, een enorme supermarkt. We hebben in deze verschrikkelijke winkel (de muziek staat luid, het is zo enorm dat je er niets kan vinden, het licht is heel fel en het is er druk…) wat eten gekocht en zijn toen snel weer naar buiten gegaan. We willen echt niet meer naar winkels die zo groot zijn. We zijn snel het dorpje uit gereden naar de bergen. We moesten soms door kleine straatjes. Gelukkig is er bijna niemand op de weg in de bergen, dus konden we makkelijk naar boven rijden. We kwamen aan op een bergrug, waar we aan beide kanten een mooi uitzicht hadden, de linkerkant op de bergen die in de zee eindigen en de rechterkant op de stad Genova/Genua. We hadden ook nog eens mooi weer, dus hebben we in de zon pizza gegeten en zijn we de berg opgelopen. We zagen onderweg naar boven een slang op de weg kronkelen en een gifgroene hagedis wegrennen. Er kwamen ook steeds meer wolken die over de berg heen vlogen, heel mooi. Boven stonden allemaal antennes, waar we eigenlijk best wel hoofdpijn van kregen (de straling?). Toen we weer beneden kwamen hebben we een spelletje gedaan, gekookt en hebben we een Netflix film gekeken (‘downsizing’, leuke film om te kijken!). ’s Avonds hoorden we gehinnik en bleek er een kudde paarden achter de bus te staan.
Vol gas door een huis! 
Jammergenoeg was er geen WiFi.. 
De volgende morgen keek Lydia uit het raam en stond de kudde er nog. Lydia heeft dus mooi paardjes kunnen aaien. Daarna zijn we onderweg gegaan naar een andere berg. Daarvoor moesten we eerst door de stad Genua, wat een drama. Eerst reden we de bergweg naar beneden, waar we door steeds smallere straatjes kwamen waar aan de rechterkant auto’s geparkeerd staan. Opzich ging het allemaal nog best goed, totdat de navigatie zei dat we over een brug moesten waar aangegeven stond dat het maximale gewicht 2,5 ton is. Vorig jaar (of het jaar ervoor alweer) is er een brug ingestort in Genua, dus dat risico gingen we niet nemen. We moesten dus een omweg nemen, de navigatie wist niet meer waar we waren, het was superdruk, wegen kruisen zich op de onmogelijkste manieren: een hele zoektocht dus. Uiteindelijk zaten we weer op de weg waar we moesten zijn en wilden we nog wat waterflessen halen bij een supermarkt. Alle grote supermarkten hadden we al achter ons gelaten, bij anderen konden we niet parkeren en weer wat verder waren ze al gesloten vanwege siësta, dus uiteindelijk reden we maar gewoon door. We hadden nog wel wat water dat we konden koken, we zouden het wel overleven. Boven op een berg kwamen we bij een uitzichtpunt waar we wilden overnachten. Daar was het wel wat druk, dus hebben we de bus ergens op een klein paadje tussen de bomen geparkeerd. We waren best wel moe van alle indrukken en drukte in de grote stad, dus Lydia heeft geprobeerd wat te slapen, Jelte heeft een stukje gelopen en heeft toen gegamed. ’s Avonds werd het erg mistig en regenachtig. We hebben een film gekeken en konden rustig slapen.
Vitamine Paard weer aangevuld! 
’s Morgens was het nog steeds regenachtig, dus hebben we eerst rustig aan gedaan en daarna zijn we een stukje gaan rijden naar een stadje. Daar aangekomen werd het weer gelukkig steeds beter. We hebben een rondje door het stadje gelopen en daarna zijn we de berg opgelopen, we vonden mooie kastanjes en een mooi wandelpad. We hebben een rondje om het dorp gelopen en kwamen na een uurtje weer terug bij de bus. Na een broodje zijn we een bergweg ingeslagen en vond Jelte een mooie plek om te overnachten. We hadden een prachtig uitzicht over de bergen. ’s Avonds hebben we gebeld met Lydia’s familie en ’s nachts was het lekker donker.
Zondagochtend bleven we op het plekje staan en kwam er een hele stoet classic auto’s voorbij. Het bleken Belgen te zijn die een rally deden, een rally met dure auto’s. Er was zelfs een Austin Martin bij van €200.000! Heel mooi en vet om te zien, maar doe ons dan maar een mooi huisje 😊. We hebben genoten van de zon en een mooi wandelpad en we hebben mooie gesprekken gehad over hoe alles komt als we weer thuis zijn (werken, wonen en onze vrije tijd). Het is heel apart dat we nu aan het aftellen zijn. Nog maar drie maanden! Maar, we hebben superleuke plannen en die beginnen al morgen! De titel van deze blog is ‘de laatste week in Italië’ en dat klopt, morgen gaan we met de boot naar…….Marokko! We hebben superveel zin in dit nieuwe avontuur, nieuwe mensen, culturen, chaotische stadjes, het Atlasgebergte, de woestijn, de oceaan en nog een beetje van de zomer! Helaas mocht de drone niet mee, dus geen dronefilmpjes van Marokko, maar waarschijnlijk wel heel veel andere mooie video’s en foto’s: we zijn benieuwd!
Wauw … wat verrassend dat jullie naar Marokko gaan! Die had ik niet aan zien komen … hahaha!
Dus … de Middellandse Zee over. Daan vaart daar op dit moment ook, op weg naar Egypte. Een collega van Sietse is ook een paar keer met een camper naar Marokko geweest. Hij was erg te spreken over de routes en de natuur daar! Veel plezier lieve mensen! En ik zie uit naar jullie verhalen vanuit een ander werelddeel!
Dat vonden wij nu ook! Leuk avontuur! Daan hadden we al gesproken, maar ook dit keer ’treffen’ wij elkaar net niet! Wij kregen ook allemaal aanraders, we gaan het zien! Groeten