Week 37 – Italië en San Marino

Week 37 betekent: nog 15 weken te gaan! Oh help, we gaan nu aftellen…gelukkig hebben we een planning gemaakt voor de rest van het jaar en hebben we hele toffe plannen om naar uit te kijken. Wat boffen we dat we elke dag zelf kunnen bepalen hoe we de dag indelen, nog even genieten de komende weken!

Op zondagochtend goot het van de regen, maar we hadden wel weer zin om ergens anders heen te gaan, dus gingen we op weg. Onderweg werd de regen steeds minder en gingen we voor de wolk uit. Langzaamaan kwamen er steeds mooiere heuvels. Uiteindelijk kwamen we aan in San Marino, een heel klein landje, omringd door Italië. San Marino is het op drie na kleinste land van Europa, het is het rijkste land ter wereld als je kijkt naar hoeveel de inwoners uitgeven, het heeft geen staatsschuld en het is het enige land ter wereld die meer auto’s dan inwoners heeft. Een bezoekje waard dus! We parkeerden Heinz op een parkeerplaats met een prachtig uitzicht. Jelte heeft nog iets geplakt onder de bus, terwijl Lydia in de zon zat (het bruine kleurtje moet wel bijgehouden worden natuurlijk) en nadat we iets hadden gegeten, liepen we naar de stad San Marino. De stad ligt op het topje van de heuvel/berg. Je kon er heen met een kabelbaan, maar wij hebben jonge benen (zegt mijn oma altijd), dus gingen we lopen. Lopen werd al snel klimmen, want we moesten best stijl naar boven lopen. Toen we boven waren en bijna in het stadje begon het hard te waaien en te regenen. Gelukkig konden we schuilen onder een boom, maar daarna was het toch wel fris met onze korte broekjes en shirtjes. Toen we bij de stad aankwamen kon je best zien dat het een rijk land is. Alles is heel netjes gerestaureerd en schoon. Het is daarnaast een heel schattig stadje en het heeft een fantastisch uitzicht. Nadat we een sticker hadden gekocht en even hadden rond gelopen, zijn we snel weer naar beneden gegaan, want ondanks dat nu de zon wel weer scheen waaide het hard en waren we verkleumd. Bij de bus hebben we onszelf ingewikkeld in dekens en al snel waren we warm. Lydia dommelde wat in (ze had weer één van haar vermoeidheidsdagen) en Jelte heeft een spelletje gespeeld. Verder hebben we rustig aan gedaan en nog gebeld met heit en mem.

’s Morgens was het weer mooi weer, dus nadat we raar opkeken van twee auto’s die naast ons stopten en waarvan de inzittenden gingen vrijen (yes this was happening!), zijn we snel vertrokken. We tankten nog net in San Marino (jeej goedkopere diesel!) en reden toen over de ‘via panoramica’, die zijn naam eer aan deed. We hadden prachtige uitzichten over de heuvels die steeds meer bergen werden. Soms moesten we stijl omhoog en waren we weer blij met de sterke motor van Heinz. Onderweg stopten we nog bij een kleine supermarkt, waar de mensen alleen Italiaans konden. Er was een vrouwtje die Jelte wel heel groot vond. Tja, is Jelte nu zo groot of de Italianen zo klein…? Na onze boodschappen en een broodje, zijn we verder gereden door de bergen en daarna door naar een topje van een berg. Het waaide er behoorlijk hard, perfect voor de man die aan het paragliden was met een soort vlieger. Wij vonden het wel erg hard waaien, dus zijn we naar een ander plekje gereden aan de andere kant van de berg. Daar was iets minder wind en konden we van een mooi uitzicht genieten. We werden vergezeld door paarden die, net als de koeien, vrij in het gebied rondlopen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De volgende morgen was het alweer dinsdag. Jelte was vroeg wakker en na ons ontbijt konden we al om 9 uur vertrekken, lekker op tijd. We reden de berg weer af naar beneden en reden tussen de bergen door. We konden eerst wel lekker opschieten totdat we een omleiding kregen. We snapten niet helemaal waarom, maar daar kwamen we snel achter. In 2016 is er een hevige aardbeving geweest in dit gebied. We reden door compleet verwoeste dorpen heen, waar mensen moeten leven in caravans, omdat er van hun huis niets meer over is. Ook de weg zijn ze aan het repareren, waardoor we een heel stuk moesten omrijden. Het was echt een prachtig gebied, maar het is ook heel verdrietig om te zien dat mensen hun huizen en waarschijnlijk ook familieleden zijn kwijtgeraakt door de natuur. We reden door verschillende van zulk soort stadjes, totdat we bij een stuwmeer kwamen, waar we ons slaapplekje vonden. We hadden een mooi uitzicht (alweer! 😊 ) over het meer en de bergen erachter. Je kon mooi zien hoe de wolken over de bergen heen kwamen. We hebben een spelletje gedaan, Lydia heeft gitaar gespeeld (ja ja, ze is weer begonnen, thnx to Marten!) en we hebben een filmpje gekeken.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

’s Morgens was het eerst mistig, maar daarna losten de wolken op en hingen er nog flarden over het meer, prachtig! Lydia heeft eerst haar LinkedIn bijgewerkt (alvast voorbereiden voor het zoeken van een baan in januari) en we hebben lekker in de zon kunnen zitten, het was eindelijk weer warm! Nadat we ontbeten en alles opgeruimd hadden, was het alweer half 12 toen we vertrokken. We reden langs het meer en de berg weer naar beneden, door het dal en een andere berg weer omhoog. Na anderhalf uur kwamen we op onze nieuwe plek aan, met wederom een fenomenaal uitzicht over de bergen. We hebben lekker in de zon kunnen zitten en lunchen (met witte wijn die we kregen van aardige Italianen) en daarna hebben we een stuk gefietst. We hadden namelijk gezien dat er een waterval was. Daar aangekomen bleek het geen waterval, maar een drinkplek te zijn voor lastdieren. Toen zijn we terug gefietst en de andere kant op gegaan, door een dorpje en toen weer naar de bus. Lydia heeft de was gedaan, Jelte heeft aan het project gewerkt en we hebben lekker gegeten. ’s Avonds dachten we lekker een filmpje te gaan kijken, maar na de afwas stopte er opeens een camper. Het bleek een Nederlands stel te zijn. We hebben ze uitgenodigd voor een kopje thee en hebben gezellig gepraat.

• 

• 

De volgende morgen was Lydia vroeg wakker en toen ze uit het raam keek, lag er een wolk over het hele dal heen, heel mooi. We hebben lekker rustig aan gedaan, nog met het Nederlandse stel gepraat en ’s middags zijn we naar Tivoli gereden. Daar was het superdruk, dus besloten we een rondje om de stad te rijden, wat te eten en dan naar de camperplaats in de stad te rijden. Nadat we door hele smalle straatjes waren gereden, kwamen we op een weg waar we een mooi uitzicht hadden op de stad (die ligt op een berg) en op de watervallen die uit de stad naar beneden komen. We hebben pannenkoeken gebakken en toen we die op hadden, zijn we naar de stad gereden. Hier konden we mooi parkeren op een camperplaats. We hebben een filmpje gekeken en zijn toen gaan slapen.

Op vrijdag was Lydia jarig. Ze heeft eerst gebeld met haar moeder en toen hebben we snel ontbeten en zijn we naar de trein gelopen. We konden voor €3,- met de trein naar Rome. Daar aangekomen, bleek het treinstation net te ver weg van het centrum te zijn om te lopen, dus hebben we een metrokaartje gekocht. De metro was druk en vol andere zweterige mensen. Bij elk station bleven we 5 minuten staan en bij het 3^e station bleek dat hij niet verder ging. Heel het centrum van Rome kon je niet doen met de metro, dus dan maar lopen. We zijn eerst richting het Colosseum gegaan, daarna vonden we een (gratis!) Vespa museum en aten we een broodje bij Circus Maximus. Daarna zijn we naar het immense witte gebouw gelopen ter nagedachtenis aan een één of andere bekend persoon. Lydia was er vorig jaar met haar moeder ook geweest, maar nu bleek dat er onderin het gebouw ook een (gratis!) museum was van het leger. Naast dat het gebouw prachtig was van binnen, stonden er ook oude boten, vliegtuigen, kanonnen en zelfs een torpedo die ze zelf moesten besturen vroeger (nee niet vanaf een afstandje, ze zaten er gewoon op!). Hierna zijn we richting een ijssalon gegaan en hebben we aparte ijssmaken uitgeprobeerd. Daarna zijn we naar Vaticaanstad gelopen, waar we de wisseling van de wacht hebben gezien en op zoek zijn gegaan naar een sticker. Eén mevrouw van een souvenirwinkel zei: ‘nee, we hebben geen stickers van Vaticaanstad, want met de nieuwe paus is alles veranderd. Ik weet ook niet wie er wel eentje heeft’. De buursouvenirwinkel had er gelukkig wel eentje, leuk voor onze stickerverzameling. Hierna hadden we de stad wel weer gezien. Het was echt een drukke dag in een drukke stad, dus wilden we weer graag naar ons huisje. We zijn toen weer richting de trein gelopen. In de buurt van het station hebben we nog lekkere pizza’s gegeten en toen zijn we naar de trein gegaan. Het was nog even een uitdaging met de megaslome kaartautomaten, de ellenlange perrons en het drie keer overstappen, maar uiteindelijk waren we om half 10 weer bij de bus. Onze benen waren best wel moe (we hadden meer dan 20 km gelopen), dus nadat we het zweet van ons afgespoeld hadden, kropen we ons bed in.

Zaterdagochtend werden we weer redelijk uitgerust wakker. We hebben de bus ingepakt, het water bijgevuld en toen zijn we snel de stad uit gereden. Na een tijdje kwamen we weer in de bergen en uiteindelijk kwamen we uit bij een dam en een stuwmeer. Daar konden we parkeren in de schaduw, lekker liggen in de hangmat, spelletjes spelen en zelfs een duik nemen in het meer. Ook de volgende dag bleven we er staan. ’s Middags werden we vergezeld door een Duits jong stel, waar we gezellig mee hebben kunnen praten en eten. Jelte heeft ons project in de bus nog af kunnen maken 😊 We hebben de gevonden stenen in Griekenland opgeplakt op de muur van de keuken en vandaag heeft Jelte die gevoegd. Wij vinden het heel leuk geworden, een mooie nieuwe eyecatcher voor de bus! Klik hier voor nog meer foto’s.

• 

•