Week 24 – De Peloponese – Griekenland

Op maandagochtend wilden we weer een stukje verder rijden. De koelkast was helemaal leeg, dus een bezoekje aan de supermarkt was wel nodig. (Ze vieren in Griekenland geen Pinksteren, dus alle winkels zijn gewoon open 😊 ) In het bos langs het strand waar we hebben overnacht zijn door mede-camperaars waterpunten en douches aangelegd. We reden naar zo’n plek om onze watertank te vullen. Daar kwamen we in contact met een aantal Duitsers, die onze bus helemaal geweldig vonden. Na een leuk gesprek, deden we boodschappen en reden we daarna door het binnenland richting Kalamata.

Onderweg kwamen we een bord tegen met watervallen. We stopten op een parkeerplaats en liepen een pad af naar beneden. Daar kwamen we bij verschillende watervallen en poeltjes, waar het nog best druk was met mensen die gingen zwemmen. Het pad dat uitgesleten was, leek net op de paden die ze in dierentuinen na proberen te maken in een vlindertuin. Er was veel groen, de poeltjes waren felblauw en er vlogen prachtige vlinders en libellen rond. Toen moesten we weer een flinke klim maken om bij de auto te komen. Het was over de 30 graden en toen we in de bus kwamen, was het daar 39 graden! Een beetje oververhit gingen we dus snel weer op pad en reden we naar de zee. Daar kwamen we aan op een soort verlaten campingterrein waar nog andere campers stonden. We parkeerden en trokken gelijk onze zwemkleding aan om vervolgens in de zee te springen. De zee heeft nu een heerlijke temperatuur! Daarna hebben we een koude stranddouche genomen en zijn we weer naar de bus gelopen. We hebben pizza gegeten en een film gekeken. We waren best moe, maar helaas waren er verschrikkelijk veel muggen. Samen met de warmte en een blaffende hond zorgde het ervoor dat we een hele brakke nacht hadden. ’s Morgens kwamen we erachter dat zo’n beetje alle kampeerders er last van hadden gehad.

• 

• 

• 

• 

We besloten toch een stukje verder te rijden, dus nadat Jelte nog twee gesprekken had gehad met een Duits stel in een Mercedesbus en een Frans stel, reden we naar Kalamata. Daar reden we door de drukke stad, vonden we een parkeerplek en liep Jelte naar een computerwinkel om te kijken of ze er fans hadden. Zo zouden we kunnen zorgen dat er meer lucht doorstroomt ’s nachts en het misschien wat minder warm is. Nadat hij 10 winkels had bezocht, kwam hij terug met drie fans en reden we snel de stad weer uit, op zoek naar een nieuwe kampeerplek. We reden over een prachtige weg die steeds hoger kwam. Het was bergachtig, maar toch had je altijd zeezicht. Na een uur rijden kwamen we in een dorpje, waar we rechtsaf sloegen, naar beneden. We kwamen uit bij een prachtige baai met een strandje, waar al meerdere campers stonden, direct aan het kiezelstrand. Hier hebben we Heinz geparkeerd en heeft Jelte nog een duikje genomen, terwijl Lydia het eten kookte.

• 

• 

• 

• 

• 

’s Avonds hebben we extra goed opgelet of we de hor goed hadden bevestigd en hebben we veel muggen doodgeslagen, maar desondanks hebben we ’s nachts weer geen oog dicht gedaan door de muggen. ’s Morgens waren we brak en besloten we nog een dagje te blijven staan. Jelte heeft toen eigenlijk de hele dag gewerkt aan het bevestigen van de fans en de klamboe (die we gelukkig mee hadden!) en tussendoor nam hij een duik in de zee. We hebben nog gesnorkeld en kwamen erachter dat Lydia’s duikbril een scheur had (ooo daarom kwam er elke keer water in!). ’s Avonds hebben we net als alle andere kampeerders genoten van de zonsondergang. Daarna zijn we snel naar binnen gegaan en hebben we alle deuren en ramen gesloten. Zelf hebben we een filmpje gekeken onder de klamboe en de draaiende fans. Die nacht hebben we niet heel lekker geslapen, maar wel meer dan de nachten ervoor.

• 

• 

• 

Na ons ontbijt reden we op donderdag weer omhoog naar het dorpje. Daar waren winkeltjes waar ze servies van keramiek verkochten. We kochten er twee mooie borden en reden toen verder naar een waterpunt. Daar kwamen we erachter dat de vulslang een lekje had, dus Jelte heeft dat gelijk gemaakt. Het was ondertussen behoorlijk warm geworden, dus reden we snel verder (zo werkt onze airco) naar het zuidelijkste puntje van dit schiereiland en van het Griekse vasteland. Het was wederom een hele mooie weg om te rijden en we stopten regelmatig om foto’s te maken. Uiteindelijk kwamen we op onze bestemming aan: een parkeerplaats waar vanuit je een route kon lopen naar de vuurtoren op het puntje van het land. De weg naar de vuurtoren liep omhoog. We zagen allemaal sprinkhanen en salamanders. Het was een mooie route om te lopen, maar ook erg heet. Toen we bij de vuurtoren waren geweest, zijn we weer terug gelopen en hebben we ons bij de bus gelijk omgekleed en een duik genomen in de zee. Je hoorde het nog net niet sissen toen we erin sprongen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Toen we weer waren afgekoeld, zijn we naar de bus gelopen en kwam er net een oud Nederlands stel aan die het leuk vond om onze bus te zien. Ze vertelde ons ook dat dit punt volgens de Griekse mythologie de poort was naar de onderwereld. Hmmm, toen zijn we maar snel weg gegaan. We reden nu langs de andere kant van het schiereiland weer naar boven. De rotsen waren hier nog wat ruiger. Onderweg kwamen we nog een Frans stel tegen, die ook wel in onze bus wilden kijken. Onze eindbestemming was een plek aan de zee, waar ook een wrak lag. Toen we de bus hadden geparkeerd, zijn we daar als eerste heen gelopen. Best indrukwekkend! Jelte heeft daarna nog een duik in de zee genomen en gedoucht. Lydia heeft het eten klaar gezet en is daarna ook gaan douchen. Jelte kreeg toen bezoek van iemand die ook een met een Mercedesbus aan het reizen was met zijn gezin. Uiteindelijk kwamen ze allemaal kijken en werd het gezellig druk in de bus. Ze waren zelf nog bezig met het ombouwen tot camper, dus ze vonden het leuk om inspiratie op te doen. Lydia stond ondertussen in de rij voor de stranddouche en raakte aan de praat met een Duitser die met wat vrienden op de motor onderweg was naar Iran. Zo ontmoet je een heleboel mensen met allemaal verschillende verhalen, heel leuk! Na ons avondeten is Lydia naar bed gegaan en heeft Jelte nog gepraat met een stel die een T3 hadden. Ze konden nog heerlijk buiten zitten, want er waren op deze plek wonderbaarlijk genoeg geen muggen! Daardoor konden we ook heerlijk slapen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De volgende morgen voelden we al snel dat het een warme dag ging worden. We worden nu bijna elke dag wakker van de warmte (als de zon op de bus staat is het al snel 30 graden) en niet meer van de wekker. Lydia had nog een gesprekje met een Nederlandse vrouw uit Friesland (de wereld is klein) en toen zijn we na het ontbijt weer vertrokken. Heel apart dat we nu dus weer naar het noorden rijden! Dat is lang geleden! We stopten nog bij de Lidl voor wat kleine boodschappen (en een mega watermeloen, want die verbouwen ze hier ook) en reden toen weer richting de bergen. We reden door kleine dorpjes, waar Heinz net door de straatjes paste, maar ook langs grote velden met sinaasappelbomen. We hebben onderweg een paar keer met de drone gevlogen, waarbij Lydia dit keer bleef zitten in de auto en vandaaruit al rijdend de drone bediende. Het werd langzaam steeds heter en heter, dus we wilden graag weer naar het strand. We vonden via de app een plek dat heel mooi moest zijn. Er liep een bergweg heen en we kwamen uit op een mooie baai, waar stond dat je er niet mocht kamperen. Toch stonden er al wat campers en de vrouw van het restaurant waar we langs liepen, zei ook dat we er prima konden gaan staan. We zetten de bus dus naast een olijfboom, deden onze zwemkleding aan en sprongen de zee in. Het enige nadeel aan deze plek was dat er veel wespen waren, verder was het er heerlijk. ’s Avonds zijn we nog naar de andere kant van de baai gelopen en zagen we dat er een andere Dudo Mercedesbus stond (een zelfde type als wij hebben). Ook was er een Griekse man die zijn boottrailer uit het water probeerde te halen. Deze man had alle landen van de wereld gezien, behalve twee! En de man van de Mercedesbus had zijn bus destijds zelf nieuw gekocht. De bus was 39 jaar oud, dus dat vonden we wel gaaf! Niet veel mensen kunnen zeggen dat ze hun bus al zo lang hebben en de eerste eigenaar zijn. Het werd donker en de verschrikkelijke muggen kwamen weer opzetten, dus liepen we weer naar de bus en deden alle ramen weer dicht en de fans aan.

• 

• 

• 

• 

• 

’s Morgens werden we wakker van de warmte. Lydia heeft gelijk haar bikini aangedaan en is de zee in gesprongen. Daarna hebben we ontbeten en samen nog gezwommen. Daarna besloten we toch nog een stukje te gaan rijden. Toen we alles klaar hadden gemaakt checkte Jelte nog even de onderkant van de bus en kwam hij erachter dat er een beugel van de uitlaat kapot was gegaan. Gelukkig hadden we de week ervoor een kleine boormachine gekocht (van de Lidl), dus kon hij ter plekke een nieuwe beugel maken. Al snel konden we weer veilig op weg.

We rijden nu richting Korinthe, langs de kust omhoog. De wegen zijn prachtig hier. We reden naast een kloof en even verderop over een klif langs de zee. Langzaamaan kwamen er ook steeds meer wolken en toen we bij een plek direct aan het strand kwamen waaide het ook lekker door. We hebben toen alle ramen en deuren open gezet, een duik genomen in de zee en in de schaduw van de bus gezeten. Zo konden we lekker afkoelen.

• 

• 

• 

• 

• 

We bleven ook op zondag nog op dit plekje staan. Jelte heeft nog geprogrammeerd aan de bus en verder hebben we gezwommen en in de zon gezeten. ’s Avonds hebben we sinds twee weken weer een bui gehad met onweer, heerlijk!

• 

•