Week 19 – Bulgarije

Op maandagmorgen heeft Jelte gevraagd aan de man van de camperplaats of hij het lek van de achteras kon verhelpen op zijn terrein. Hij was heel vriendelijk en wees ons een plekje toe waar Jelte tot 5 uur heeft gewerkt. Hij heeft een aantal keer hulp gekregen toen hij dingen niet goed los kreeg, maar uiteindelijk had hij het ringetje erom, de bouten vervangen en (hopelijk) het lek helemaal verholpen. Het Duitse stel naast ons kwamen nog een praatje maken, ze bleken ook christen te zijn en stelden voor om ’s avonds nog ergens iets te gaan drinken. Uiteindelijk hebben we, omdat het hard begon te regenen, met z’n vieren in onze bus gezeten en gezellig gepraat en gedronken. Het is heel leuk om zo mensen uit je eigen levensfase te ontmoeten (rond de 25-30, getrouwd, maar nog geen kinderen en reizend door Europa) en zeker als ze christen zijn geeft het nog eens een extra band.

• 

• 

• 

• 

Op dinsdagochtend namen we afscheid van de mooie camperplaats en onze buren. Het was koud deze dag en soms regende het. We reden richting een mooie bergpas, maar eerst gingen we nog op zoek naar nieuwe olie voor in de achteras. Na even zoeken hadden we dat gevonden. We deden nog boodschappen en gingen toen weer op weg. We waren allebei best wel moe van de dagen ervoor (we gingen laat naar bed en stonden vroeg op), dus na iets meer dan een uur rijden over dezelfde weg waarover we eerst naar Sofia waren gereden, stopten we om iets te eten. Daarna zagen we een bordje dat zei dat er een grot in de buurt was. Nadat we op google maps hadden gekeken, zagen we dat er best veel grotten in de omgeving waren. We kozen er eentje uit en reden er heen. Op de parkeerplaats stond niemand en bij de kassa moesten we ongeveer €3,- betalen om met z’n tweeën naar binnen te gaan (heerlijk goedkoop!). De grot was prachtig! We snapten niet dat er niet meer mensen waren (al vonden we dat natuurlijk ook niet erg!). De grot was heel hoog en bovenin zaten een aantal grote gaten waar licht naar binnen kwam. In de grot was een bron, waaruit een rivier kwam. Ook waren er overblijfselen van huizen waar mensen vroeger hadden gewoond en waren er 35.000 vleermuizen een winterslaap aan het houden. Het was heel indrukwekkend. Nadat we uitgekeken waren, vonden we op Park4night een kampeerplekje (die het Belgische stel die we in Roemenië waren tegengekomen hadden toegevoegd) en reden er heen. Je stond hier bovenop een rots, heel mooi.

Na een goede nachtrust, gingen we na wat dronevideo’s, naar de Krushana watervallen. Dit was eigenlijk om de hoek, maar we konden niet met een pinpas betalen. Nadat we 10km verderop Bulgaars geld hadden gepind, konden we het park binnen waar de watervallen waren. Aan het begin van het park stond een Mercedes Benz 508D, bijna dezelfde bus die wij hebben! Het was een hoogwerker en toen we weer uit het park kwamen, zagen we ook dat hij echt nog gebruikt werd waarvoor hij was gemaakt, gaaf! Het park zelf was heel mooi. Soms leek het alsof je door een oerwoud liep. Er ontspringen twee rivieren in het park, die uit een grot komen, er zijn een aantal watervallen en de paden waar je overheen loopt zijn heel ruig. Als je slecht ter been bent, is dit niet aan te raden, maar voor avonturiers is dit park geweldig. We hebben genoten van de rust, de groene bomen, het heldere water. Na anderhalf uur liepen we weer terug naar de bus. We pakten het emmertje met de kikkervisjes en lieten ze vrij in een meertje (waar gelukkig ook andere kikkervisjes zwommen, ze hadden weer vriendjes!).

Daarna wilden we weer terug rijden naar ons plekje aangezien het al in de namiddag was, maar toen we onderweg waren zagen we een bordje dat er nog een andere grot in de buurt was. We besloten ook die nog te bezoeken. Toen we op de plek van bestemming aankwamen was er niemand en hoefde je ook niet te betalen. We zagen ook niet gelijk waar de grot was. Toen we naar een hek liepen, bleek daarachter een diepe afgrond te zijn. Het was de grot! We konden via een trap naar beneden, de steile afgrond in (niet voor mensen met hoogtevrees!). De trap zelf was nogal gammel, we hoopten dat hij ons zou houden. Gelukkig deed hij dat en konden we beneden met verbazing kijken hoe hoog en groot het was. Nadat we weer veilig met de trap boven kwamen, besloten we op dit plekje te blijven staan voor de nacht. Het was er erg rustig en er waren vlakke plekken om te staan. We hebben nog met de drone over de grot gevlogen en toen een fijne avond gehad.

De volgende ochtend hebben we ontbeten in de zon. Daarna reden we richting Troyan om vervolgens de bergen over te gaan. We houden wel van bergpassen, want ze geven meestal hele mooie uitzichten en zijn leuk om te rijden! Bovenaan de pas stapten we uit en liepen naar een monument toe, dat opgericht is na een revolutie in Bulgarije. We liepen daarna nog naar een kudde wilde paarden, die door traditionele begrazing voorkomen dat er bomen groeien op de bergen. Heel mooi om te zien hoe de kudde reageert op elkaar. Daarna gingen we weer terug naar de bus en reden we weer naar beneden. Onderweg zwaaide er een oude man enthousiast naar onze bus. We stopten bij hem en Jelte maakte een praatje met hem. Hij was vrachtwagenchauffeur geweest in Nederland en was heel positief over ons kikkerlandje (iedereen overigens die we tegen komen!). Daarna reden we verder naar beneden, totdat de weg zo mooi werd dat we besloten om een dronevideo te maken. De eerste keer ging het niet zo heel gemakkelijk. Jelte rijdt in de bus en Lydia staat ergens de drone te besturen, waardoor Jelte na een tijdje moet keren en weer terug moet rijden. De punten om te keren waren best wel tricky, dus kwam Jelte snel weer terug. Daarnaast is de connectie met de drone vaak slecht of deze valt soms zelfs helemaal weg als je over een heuvel heen vliegt. Even later probeerden we het nog eens en lukte het beter. We konden zo hele gave beelden maken!

Daarna reden we naar een klein stadje waar een kabelbaan naar de berg was. Je zou er kunnen overnachten, maar we vonden het toch wat druk op de parkeerplaats. Het was namelijk ook een plek waar paragliders konden landen. Hier hebben we een tijdje naar gekeken (dat lijkt ons ook wel eens leuk om te doen!), maar daarna reden we toch verder naar een ander plekje. Na een dorpje reden we weer richting de bergen. Onderweg stonden er allemaal koeien op de weg (met hele schattige kalfjes!), maar er was een aardige mevrouw die naar ze toe rende en ze zo van de weg af joeg. Zo konden we door de kudde heen rijden naar een heel mooi plekje aan een bergriviertje.

’s Avonds begon het te regenen en ’s morgens was het nog steeds niet echt lekker weer. Ook moesten we beslissen of we gelijk naar Griekenland door zouden rijden of nog langer in Bulgarije zouden blijven. We hadden namelijk een vignet voor een week en die zou op zaterdag aflopen. We besloten toch nog langer te blijven om het land nog verder te verkennen. Bulgarije is namelijk prachtig. Het heeft zo’n beetje alles: meren, rivieren, zee, kliffen, strand, grotten, bergen, heuvels en vlak land. Daarnaast is alles heel erg groen en weelderig en ligt er minder afval dan in de drie vorige landen, echt een prachtig land om doorheen te reizen. We besloten daarom richting Varna te rijden, een plaats aan de Zwarte Zee. In een stadje daarvoor zou een mooi kasteel op een rots zijn, dat we nog graag wilden bezoeken. Dat plekje was nog vier uur rijden, dus gingen we snel op weg. Eigenlijk hebben we deze dag niet veel beleefd, maar vooral veel gereden. Het weer was wisselend. Als de zon schijnt is het al snel heel warm, maar tussendoor waren er pittige buien en toen we uiteindelijk een plekje vonden, onweerde het. Het was een picknickplaats naast een drukkere weg, maar we hebben er rustig kunnen slapen.

De volgende dag werden we al ver voor de wekker wakker en stonden we gelijk maar op. Toen we onze gordijnen open deden, stond er een auto met trailer voor de bus. Er stond een paard in en de mannen waren bezig het paard een infuus aan te brengen. We vonden het wat apart. Als je paard ziek is, geef je hem toch geen infuus (sowieso doe je dat niet zelf) op een afgelegen parkeerplaats. Er kwamen steeds vaker paard en wagentjes voorbij op de doorgaande weg, soms zelfs galopperend over het asfalt met een klein veulen ernaast…toen we ons realiseerden dat we dat de week ervoor ook hadden gezien in Roemenië, begrepen we dat er waarschijnlijk een paardenmarkt in de buurt was. We begrepen ook gelijk wat die mensen in de trailer aan het doen waren: het paard kalmerende middelen toedienen zodat het beter verkocht kon worden. Ze deden na een tijdje het flapje van de trailer dicht, zodat we niets meer konden zien en nadat ze klaar waren, wasten ze hun handen, gooiden ze het infuus weg in de bosjes en reden ze weg naar de paardenmarkt.

Wij reden na ons ontbijt richting Provadia, waar we een klein zandweggetje op moesten rijden naar de ingang van het kasteel. Nadat we €2,- hadden betaald, liepen we naar boven en kwamen we erachter dat van het kasteel niet veel meer over was, maar dat het wel op een prachtige plek lag. Het lag op een rots met aan beide kanten een vallei. We hebben gewandeld, met de drone gevlogen, foto’s gemaakt en vooral genoten van het uitzicht. In de zon was het ook heerlijk warm, maar na een tijdje kwamen er regenwolken aan en zijn we weer naar de bus gelopen. We hebben boodschappen gedaan en zijn toen in de stortregen naar Varna gereden. Daar vonden we een plekje aan het strand. Van de aardige eigenaar van een surf- en duikschool mochten we naast zijn hutje staan en zo konden we ’s avonds lekker buiten eten met het geluid van de golven op de achtergrond. Nadat we klaar waren en aan een toetje toe waren, zagen we opeens een rare golf. Er zwom een dolfijn zo’n 10 meter van het strand vandaan. We aten een ijsje op het strand, vonden hele mooie schelpen (die je niet in Nederland vindt!) en konden via de wifi van de surf- en duikschool onze blog posten.