We kwamen op zondagmiddag aan op Camping Lazy, waar we een weekje zouden werken. We werden hartelijk ontvangen door de Nederlandse eigenaren Arnold en Bernadette met hun dochter Katinka. Nadat we Heinz onder een boom hadden geparkeerd met een prachtig uitzicht over de heuvels, kregen we gelijk een rondleiding en mochten ’s avonds mee-eten. Ze gaven gelijk aan wat onze werkuren waren en waren erg duidelijk in wat ze van ons verlangden. Daar houden wij wel van!
De volgende morgen mochten we om 9:00 beginnen, samen met twee andere workawayers uit Duitsland. Zij zouden nog twee dagen blijven, voordat ze weer verder gingen reizen (grappig, ze gaan ook richting Griekenland!). Jelte heeft eerst wc-brillen gemonteerd en daarna boomstammen versjouwd voor een nieuwe schommel. Lydia heeft het servies voor de buitenkeukens (er worden in het campingseizoen tenten verhuurd, waar je gebruik kan maken van een buitenkeuken, waar al het servies, kookgerei, koelkast, gasfornuis, etc bij in zit) gesorteerd en werd onderbroken om hoeven te bekappen van de pony’s. In Slowakije zijn er geen hoefsmeden, dus iedereen bekapt zijn paarden zelf. Heel leuk om zo nieuwe dingen te mogen leren! Lydia was bijna klaar met de eerste pony, toen we werden geroepen. Er was een geitje geboren en deze werd apart gezet. Daarna zijn we samen verder gegaan met het sorteren en afwassen van het servies van de buitenkeukens en opeens was het al 1 uur. Lunchtijd! We eten ’s middags soep met brood en zaten heerlijk in het zonnetje buiten. Na de lunch ben je eigenlijk klaar met werken, maar wij waren zo lekker bezig en bijna klaar, dat we het afwassen nog hebben afgemaakt. Daarna hebben we onze vrije tijd genomen. Jelte heeft nog wat dingetjes aan de bus kunnen doen en voor zijn werk. Lydia heeft de was kunnen doen en een boek kunnen lezen. Na het avondeten trokken we ons terug in de bus, best moe ook van onze eerste werkdag in de buitenlucht.
Op dag twee heeft Lydia het servies van de buitenkeukens verder schoongemaakt en de koelkasten en gasstellen schoongemaakt. Jelte heeft de buitenkeukens gebeitst en ook nog een picknicktafel gebeitst. Daarna was het alweer tijd om te eten en moesten we na gaan denken wat we voor eten gingen klaarmaken ’s avonds. Op de camping koken ze in ploegen en dit keer was het onze beurt. Nadat we de achterkant van de bus helemaal leeg hadden gehaald, schoongemaakt en opgeruimd, reden we met Arnold mee naar het dorp om boodschappen te doen. Toen we terugkwamen was het al bijna kooktijd. We hebben in één van de buitenkeukens pasta gekookt en hebben bij zonsondergang gegeten. Daarna hebben we de afwas gedaan (wie kookt, doet hier ook de afwas) en zijn we naar de bus gegaan.
Op woensdag begon Jelte met het repareren van de tractor en de zitmaaier. Lydia begon met het grasmaaien van de boomgaard. Daar is ze uiteindelijk de hele ochtend mee bezig geweest en Jelte heeft haar aan het einde nog geholpen. Op donderdag heeft Jelte de tractor aan de praat gekregen en een rondje gereden. Er was een lek in de radiator, maar helaas bleef het lekken waardoor het weer uit elkaar kon. Daarna heeft hij een lucht-pomp gemaakt voor de septic-tanks en meegeholpen bij het repareren van de elektriciteit voor de campinggasten. Lydia heeft de buitenkeukens weer ingericht, bedden gemaakt in de moestuin en de keuken schoongemaakt. In onze vrije tijd hebben we de bus schoongemaakt en heeft Jelte het bed kantelbaar gemaakt, zodat we makkelijk vanuit binnen onder het bed kunnen. Ook heeft hij het knoppenpaneel weer werkbaar gemaakt en heeft Lydia leuke icoontjes getekend, zodat je gelijk kunt zien wat een knop doet.
Op onze laatste werkdag heeft Jelte horgaas bevestigd in een woonwagen en de afrastering van het weiland verstevigd en heeft Lydia de laatste twee pony’s bekapt en nog een stuk gras gemaaid. Het was heerlijk om zo iets bij te kunnen dragen met onze eigen talenten en om nieuwe dingen te leren. De middag hebben we besteed aan de bus opnieuw inruimen en verder schoonmaken en ’s avonds hebben we pannenkoeken gebakken voor het avondeten.
De volgende morgen werden we al een beetje wakker van wat rumoer buiten, maar even later waren we helemaal wakker toen Arnold hard op onze deur bonsde en riep dat we snel moesten komen. Binnen een paar tellen stonden we buiten en in het weiland aangekomen zagen we de oudste pony, Iris, doodziek in het weiland liggen. Ze had koliek (een verzamelnaam voor buikpijn bij paarden), was van top tot teen bezweet en had heel veel pijn. Het is goed om met de pony te lopen, maar ze wilde elke keer rollen (wat juist weer heel gevaarlijk is bij koliek), dus als ze lag, probeerden we haar benen vast te houden zodat ze niet kon rollen en als ze stond moesten we haar ondersteunen, omdat ze zich anders liet vallen. De dierenarts was gebeld en toen hij kwam gaf hij haar een pijnstiller en na een tijdje weer één. Het was heel sneu om te zien dat ze nog steeds pijn bleef houden. Wij hebben tussendoor ontbeten en Lydia heeft zich omgekleed (die liep in haar pyjama in het weiland) en toen we terug kwamen, hebben we weer geholpen om de pony te helpen staan. Ze bleef na een tijdje een uur lang staan, wat ons goede hoop gaf en toen ze ook wat gras wilde eten, leek het wat beter te gaan. Wij hebben toen besloten om zelf ook te vertrekken en reden, na afscheid genomen te hebben, naar Hongarije. We hebben eerst boodschappen gedaan en hebben toen nog een aantal uur gereden. We stopten naast de weg op een rustplaats. De volgende ochtend kregen we een berichtje dat Iris ’s nachts was overleden, heel verdrietig.
Jelte had die nacht niet lekker geslapen en was daardoor niet zo fit, dus we besloten deze dag niet zo ver te rijden. We reden over prachtige kronkelweggetjes en vonden een zijweg van zand, die leidde naar een open plek. Hier zijn we naartoe gereden en verder hebben we een rustige middag en avond gehad. Naast een aantal wandelaars, was er niemand. De volgende dag was Jelte weer fit. Lydia had dit keer niet goed geslapen, maar voelde zich wel goed, dus we besloten om weer een stuk te gaan rijden richting Roemenië.
