Week 12 – Letland en Litouwen

Nadat we wakker waren geworden op het vervallen parkeerterrein naast de snelweg, reden we naar het zuiden, richting de zee. Daar hebben we eerst een wandelroute gelopen. Het regende, dus er was verder niemand. Daarna hebben we via een app een slaapplek opgezocht.

Daar aangekomen, bleek het een heel kampeerterrein te zijn, waar je gratis gebruik van kunt maken. Er waren overal in het bos picknickbanken, kampvuurplaatsen en toiletten. Wij waren de enigen, dus we konden een mooi plekje uitzoeken aan de zee, supermooi! Dit was één van de mooiste plekjes die we tot nu toe hadden gehad. ’s Avonds werd Lydia misselijk en de volgende dag was ze ook niet fit. We hadden al besloten om wat langer te blijven staan op deze plek (je kon er heerlijk tot rust komen!) dus dat kwam mooi uit. Terwijl Lydia binnen bleef om een wasje te draaien en de bus schoon te maken, maakte Jelte de fietsen schoon, plakte hij een band en vond hij heel veel hout voor de houtkachel. Hij is de hele dag bezig geweest met hout verzamelen, zagen en hakken en ’s middags is hij een rondje gaan fietsen. Heerlijk dat we alle tijd hebben om van deze plek te genieten.

De volgende dag reden we naar Letland. We reden eerst langs de kust en kwamen via een heel hobbelig zandweggetje, waarvan ze er hier heel wat hebben, bij een kampeerplek aan de zee. Er was een klif van verschillende lagen zand en steen met een soort grotten erin. We hebben er een tijdje rond gelopen, hebben nog wat gegeten en zijn toen verder gereden naar een natuurgebied. Nadat we weer over een hobbelig zandweggetje hadden gereden, kwamen we op een parkeerplaats in het bos, waar een wandelroute was. Deze leidde naar een andere klif, bij een snelstromende rivier. We hebben het wandelpad afgelopen en toen we weer bij de bus kwamen, zijn we naar een andere plek gereden, waar weer veel picknickbankjes waren. De weg ernaartoe was erg nat en glibberig, maar uiteindelijk was het de moeite waard. Het was een heerlijk rustig plekje aan de rivier.

De dag erna wilden we naar de Secret Sovjet Bunker gaan. Maar eerst moesten we via het glibberige pad weer uit het bos, daarna reden naar de plek waar de bunker moest zijn. Na even zoeken vonden we de receptie, waar de vrouw achter de balie aangaf dat er alleen rondleidingen in het weekend waren. Alleen mag je de bunker niet in. Hij is namelijk ondergronds en erg groot (2000m²), waardoor je er makkelijk kan verdwalen. Jammer, maar helaas. We reden terug naar het dorpje waar we daarvoor doorheen waren gereden en stopten daar. Er was in het dorp een wandelpad naar een oude papierfabriek en opslagplaatsen in de rotsen. Het mooie is dat we niet in het toeristische seizoen zitten, dus op wandelpaden komen we niemand tegen. Na onze wandeling wilden we naar een safaripark gaan. Het was best een tour om daar te komen. We reden over hele hobbelige zandwegen, met grote gaten erin. Toen we uiteindelijk aankwamen, bleek het park gesloten te zijn. Nouja, dan gaan we maar weer op zoek naar een kampeerplekje. De app Park4Night is wel leuk in deze landen. Je komt op de mooiste plekjes en zo vonden we een mooie plek aan een meer. De weg er naar toe was zo glibberig dat de achterkant van de bus heen en weer gleed. Gelukkig kwamen we niet in een greppel of sloot en konden we op dit plekje weer lekker de houtkachel aandoen en uitrusten.

’s Morgens begon onze zoektocht naar een sticker voor op de bus. We proberen van elk land een vlag erop te plakken, zodat we een mooie collectie hebben. Een vlag van Letland was best moeilijk te vinden. Bijna elke toeristenwinkel had geen stickers, behalve eentje. We kochten deze dure sticker, nog een lekker broodje en gingen toen weer op weg. We wilden dit keer naar een camperplaats rijden in Litouwen, zodat we onze kleding konden wassen. Het was 1 uur en de reis duurde 2,5 uur volgens de navigatie. Uiteindelijk deden we er veel langer over. Sommige wegen waren zandwegen met weer grote gaten erin, andere asfaltwegen hadden ook gaten, alleen de wegen die door de EU gesponsord worden zijn spiegelglad en perfect om overheen te gaan. Toen het 4 uur was, waren we nog steeds niet op onze bestemming aangekomen. We waren moe van de hobbelige wegen en vonden een rustig plekje aan de weg bij een riviertje. Tijdens het koken zagen we er een bever zwemmen.

De volgende ochtend werden we wakker van de warmte. Warmte?! Ja ja, de zon scheen en het was zo lekker dat we in de deuropening van de bus hebben ontbeten. Wat hebben we weer zin in de zomer! Nadat we hadden ingepakt, zijn we naar de camperplaats gereden. Daar was nog niemand thuis, maar we mochten alvast een plekje zoeken en onszelf aansluiten op de stroom (wat niet nodig was, want de zonnepanelen deden het heel goed. De accu’s waren vol door de zon!). Nadat de eigenaren, de Nederlandse Kees en de Litouwse Daiva, thuis kwamen, werden we warm onthaald en nodigden ze ons uit voor thee. Uiteindelijk zijn we de hele middag gebleven, hebben we twee wassen gedraaid en hebben we deze buiten opgehangen. We konden lekker douchen en we hadden weer internet, dus konden onze eerste film plaatsen, films downloaden, ‘Wie is de mol?’ afkijken en weer even helemaal up to date worden. ’s Morgens draaiden we nog twee wasjes, die heel snel droogden in de zon en namen we weer afscheid.