De eerste week

We zijn alweer bijna een week op weg. Een week waarin we best wel moesten wennen aan vanlife en aan het niet meer constant dingen moeten doen. Het was ook een week waarin we weer heel wat hebben beleefd!

1 januari, dat was onze streefdatum om weg te gaan. Hmmm niet gelukt. We werkten hele dagen om alles klaar te krijgen, waardoor we er ook achter kwamen dat de waterpomp van de watertank lekte. Niet heel handig als je op reis gaat. Een nieuwe werd besteld, maar met het weekend en nieuwjaarsdag duurde het even voordat hij er was. Stiekem best wel fijn, want we hadden ons ook wel wat verkeken op het huis opruimen en schoonmaken. Wat verzamel je veel spullen! Op donderdag 3 januari was dan eindelijk alles (zo goed als) af en vertrokken we rond half 4. We reden nog langs 1001stickers voor een mooie GOINGTHISWAY.NL-sticker, langs heit en mem om de laatste spullen op te slaan, langs de COOP om Thijs nog gedag te zeggen en toen begon het echt!Nadat we in een restaurant gevierd hadden dat we op reis waren, gingen we naar onze eerste overnachtingsplaats aan het Paterswoldsemeer, in jawel: Groningen, zo’n 40km van huis. Na een ietswat brakke nacht werden we wakker met het uitzicht over het meer. Ook was er een klein meertje onder ons bed, er lekte water. We waren bang dat het de watertank, pomp of één van de slangen was voor de aanvoer, maar ‘gelukkig’ was het de waterafvoer slang, waar een heel klein gaatje in zat. Jelte heeft het twee keer goed gekit en nu lekt hij niet meer. ’s Morgens liepen we een paar kilometer door het bos (we proberen dit elke dag te doen, anders is onze conditie dadelijk 0) en ’s middags vertrokken we weer om richting Duitsland te rijden. )

We gebruiken een camperplaatsapp om te kijken waar gratis camperplaatsen zijn. Zo vonden we er eentje tussen Bremen en Hamburg, bij een sporthal. De beoordelingen waren goed: een rustige camperplaats. Bij aankomst was het er alleen allesbehalve rustig! Het bleek dat er een voetbalwedstrijd was in de sporthal. Na elk doelpunt schudde onze bus van het geluid wat er uit de boxen binnen kwam. Nouja, het zal vast wel snel over gaan toch? Gewoon de standkachel aan en lekker relaxen. Toen we de kachel aan wilde doen kwam er heel kort kortsluiting en dachten we dat de kachel stuk was, heel erg balen en maar even in de kou zitten. Nadat Jelte had gezien dat de wedstrijd tot 23:00 uur duurde en Lydia een aanvaring kreeg met een boze Duitser die zijn dikke Mercedes niet langs onze dikke Mercedes kreeg, besloten we toch maar om een ander plekje te zoeken. We zagen in de app nog twee camperplaatsen op een half uur rijden, dus toen zijn we daarheen gereden. Bij aankomst, bleken de camperplaatsen opgeheven te zijn. Weer op zoek naar een ander plekje dus. Gelukkig vonden we een paar dorpen verder wel een plek waar we legaal konden staan en konden we eindelijk rustig gaan slapen. ’s Morgens heeft Jelte de kachel getest en gelukkig deed alles het naar behoren! Wij blij, want zonder de kachel is het toch wel erg koud als het vriest!

Op dag drie van onze reis reden we richting Denemarken. Boven Hamburg, in het dorpje Kaltenkirchen, bleven we plakken. Dit was op een hele mooie camperplaats, tegenover een Zwembad met sauna. Op deze plek hebben we twee dagen gestaan, een paar keer hebben we gelopen in het bos met een meer en we hebben natuurlijk ook gebruik gemaakt van de douches en het zwembad. Het was heerlijk om even niks te hoeven en op een plek te blijven staan. Op maandag heeft Jelte eerst het stopcontact werkend gemaakt, zodat de laptop opgeladen kon worden onderweg.

Daarna zijn we doorgereden richting Denemarken. Onderweg hebben we nog een koptelefoon voor Jelte gekocht en heeft Jelte nog even een half uurtje gewerkt in de Burger King (met een hamburger natuurlijk!). Hierna zijn we doorgereden naar de grens. 200 meter voor de grens (we konden de doane zien) trapt Jelte de koppeling in en roept hij: de koppeling is stuk! Op de vluchtstrook heeft hij de motorkap open gemaakt en gekeken of er nog olie in de koppeling zat , wat gelukkig nog zo was. Ook kon hij gewoon in de versnelling. Het leek dus alsof alleen het pedaal raar deed. Nadat we het grondig hadden bestudeerd, Lydia met het idee kwam om er WD40 op te spuiten en Jelte dit deed, werkte het pedaal  weer veel beter en konden we rustig de 200 meter naar de grens rijden. Daar werden we aan de kant gezet. We keken elkaar aan: oke? Nadat we onze paspoorten hadden laten zien kwam de vraag: ‘Wat deden jullie daar voor de grens?’. Nadat we een korte demonstratie hadden gegeven van het pedaal en WD40, geloofden ze ons (al vonden ze het wel raar dat we naar Noorwegen wilden…) en mochten we gelukkig Denemarken in.

Zo konden we doorrijden naar onze camperplaats in Ribe. Daar aangekomen stonden er allemaal bordjes met ‘no camping’ erop. Helaas, we moesten weer een ander plekje zoeken. Een half uur later stonden we op een andere rustige camperplaats, waar het ondertussen stormde. Soms ging de bus heen en weer door de wind. De volgende dag besloten we om hier nog een dag te blijven staan. Zo kon Jelte alle elektra goed aansluiten en konden we onze accu’s bijladen. 

Met volle accu’s en een volle watertank zijn we verder Denemarken doorgereisd, dat de storm van de dag er voor niks voorstelde merkten we toen we de brug richting Kopenhagen opreden. Met twee handen aan het stuur en in een langzame stoet hebben we de oversteek gemaakt. Door de harde wind ging deze samen met veel geschommel en geschud. Ondertussen zijn we aangekomen op een rustige parkeerplaats voorbij een aantal dorpjes met wederom uitzicht op een prachtig meer. Na een frisse wandeling hebben we lekker de houtkachel aangezet en heeft Lydia ‘een wasje gedraaid’. Of beter gezegd.. geschud met de ‘schudemmer’. In de bus is het lekker behaaglijk geworden met 25 graden en hangt de was te drogen. Klaar voor volgende avonturen!