Ondertussen zijn we alweer bijna 4 maanden terug in Nederland én wat gaat de tijd alweer snel.. of toch niet? In de afgelopen tijd is er natuurlijk flink op de rem getrapt vanwege het coronavirus.. Alle afspraakjes en bezoekjes zijn gecancelled, Jelte werkt thuis én even lijkt het alsof we weer samen in de middle of nowhere zitten.. maar dan in huis. Wij zijn er in dat opzicht wel een beetje aan gewend, je afsluiten van de buitenwereld. Én ook het opgeven van vaste zekerheden én mogen vertrouwen op wat komen gaat.
In Griekenland hadden we op ons eerste strand heel veel kiezelstenen gevonden en daar kwam Jelte met het leuke idee om ze op te plakken bij de keuken. Zo konden we een mooie stenen muur maken. We hebben in Griekenland en in de Balkan gezocht naar een bouwmarkt voor kit en voegsel, maar dit is nogal lastig uitleggen in het Grieks of Macedonisch. In Kroatië vonden we een Bauhaus waar we wel alle benodigdheden konden vinden! In Slovenië zijn we begonnen met alle stenen op de muur plakken, een tijdrovend klusje dat voornamelijk Lydia heeft gedaan. In Italië heeft Jelte gevoegd met flexibel voegsel en de muur afgesponsd. Nadat het droog was, hebben we de muur nog goed gesopt en zie hieronder het resultaat! We zijn er heel blij mee, het maakt de bus een stukje persoonlijker en mooier!
Al snel ben je bezig én vergeet je foto’s te maken.. hier een overzicht van hoe de bus er op dit moment bij staat! Naast de keuken hebben we ook een bank gemaakt met een afneembare tafel. Het vaste bed zit ook op zijn plek. Nog een aantal punten afwerken en dan is het ‘klaar’!
Welkom binnen!
De keuken is af! De koelkast zit op zijn plek en alles zit vast 🙂
Detail van de wasbak.
Én de oven, deze zit met steuntjes aan de bodem vast.
Het vakje bovenin heeft ook een bodem gekregen.
De kledingkast heeft een deur gekregen.
Die open kan.
Het vaste bed achterin.
Én de bank! De kussens zijn vakkundig gemaakt door Lydia én Mem!
Het middelste deel kan omgebouwd worden tot tafel.
Opbergruimte in de vorm van nog meer lades en vakjes.
Ook in de rugleuning zitten vakjes verstopt.. handig..
Al een tijdje speelden de volgende vragen door ons hoofd.. ‘Hoe kunnen we nu het meest duurzaam de bus verwarmen’, ‘We moeten van het gas af’, ‘Waar worden bomen toch van gemaakt’, ‘Google: CO2 neutraal’, ‘Wat doen we nu met al dat overgebleven hout van onze bus inbouw.. dat kunnen we toch niet zomaar weggooien’ *
Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie: Wat zou het tof zijn als we een houtkachel in onze bus zouden hebben.. én dat bleek mogelijk! Aldus: ‘Vuur-in-staal’
Een prachtige plek om te klussen!
De handgemaakte kachel! (H)eerlijk en echt vet gemaakt..
Maar eerst zelf aan de slag.. met een moker een metalen bal door het gat in een plaat slaan..
Resultaat: een plaat die een opstaande rand heeft, waar de kachelpijp doorheen past.
Het binnenstuk van de pijp op zijn plaats.. terwijl bovenop de bus de popnagels gezet worden!
Thuis aan de slag om een mooie ‘vuurplaats’ te maken. Op deze traanplaat heeft vroeger thuis ook de houtkachel gestaan! Tof!
Een stuk overgebleven staal voor het repareren van de bus wordt nu een plaat om het gat af te werken.
Alles op zijn plek! Een achterwand gemaakt van twee stalen deuren, de warmte blijft nu goed van het houtwerk en het raam weg.
Actieshot!
Én een echte actiefoto! De kachel doet het heerlijk! Een lekker knusse en droge warmte in de bus, daar ging het nu echt om 🙂 Leuk detail: Het hoedje is ook zelf gemaakt van het deksel van een (rood) koffieblik 🙂
Bij dit oude type motor van de bus is het nodig om ééns in de zoveel tijd de kleppen te stellen. Ik wist niet of het al eens gedaan was, dus het kan nooit kwaad om dit eens te controleren. Met hulp van een broeder uit de kerk was het klusje zo gepiept!
Het kleppendeksel eraf en de ’tuimelaars’ in het zicht. Prachtige techniek!
Met behulp van een voelermaat de speling op de in- en uitlaatkleppen controleren.
Een klusje wat je wel met z’n tweeën moet doen, de motor met de hand rond draaien en tegelijk kijken of de kleppen van de ene cilinder goed staan om de andere te kunnen stellen. Én dat zes keer herhalen! 🙂
Speurtocht! Tel het aantal Lydia’s in de volgende foto’s!
Lydia die de vloer schuurt..
Lydia die de vloer verft.. (helaas bleek de verf voor ‘buiten’ te zijn en niet voor vloeren.. maar na nog een keer schuren zijn we toch heel blij met het resultaat!)
Lydia die de wanden schuurt..
Lydia die de wanden en het plafond verft met white-wash.
Lydia die een kast een nieuw kleurtje geeft
Hetzelfde kleurtje wat Lydia eerder op de deurpanelen heeft gekwakt
Oplossing van de speurtocht: (ingezonden door Jelte) Er is maar één Lydia.. maar wel ééntje die letterlijk kleur geeft, aan de bus en aan mijn leven! 🙂
Begin dit jaar wou de motor van de bus niet warm worden en bleek de thermostaat te ontbreken. Nu ongeveer vlak voor onze vakantie werd de motor ineens té warm!
Na wat tips van mede-bus-liefhebbers op het internet bleek het natuurlijk aan van alles te kunnen liggen.. van een lekke koppakking tot een defecte thermostaat naar een verstopte radiateur..
Als eerste hebben we de radiateur laten testen bij een revisie bedrijf, deze bleek vervolgens ‘niet optimaal’ door te stromen en dit kon het probleem wel eens zijn.. Zo gezegd, zo gedaan.. we hebben de radiateur op laten knappen. (er is een nieuw koelblok geplaatst)
Bus zonder radiateur.
Bus met radiateur.
Helaas voor ons was dit niet de oplossing voor het probleem. Volgende stap de waterpomp, want wellicht is er een probleem met de doorstroming. Én dit was lastig te zien in het complete systeem.
Bus zonder waterpomp.
Wederom geen succes, de waterpomp lijkt helemaal in orde..
Toen kwam de verlossende tip van het dubbellucht-forum (dé club met mede-bus-liefhebbers). Het zou wel eens aan de sensor kunnen liggen. De temperatuur is namelijk wel te hoog, maar blijft wél constant..
Dat was natuurlijk makkelijk te testen met een losse sensor en een kopje heet water.
Én inderdaad! De temperatuur wijkt ruim 10 graden af! Met beide sensoren in een kopje heet water gehangen..
Vervolgens een nieuwe sensor en nieuwe pakkingen voor de waterpomp bij de Mercedes-Benz dealer gehaald. Toch bleef ook met een andere sensor de afwijking aanwezig! Dus als laatste ook de meter uit het dashboard gecontroleerd, schoongemaakt en een andere voorschakelweerstand gesoldeerd (de oude brak af).
Geen afwijking meer! Yes!
Bus met waterpomp. Én nieuwe pakkingen.
Gelijk ook de kachelradiateur schoongemaakt en het plaatwerk voorzien van ontdreuning.
Na het ontdreunen verder met het isoleren en betimmeren van de wanden! Een flinke klus, veel meten, snijden, plakken, zagen, schroeven.. Ondertussen heel wat meters isolatiemateriaal verbruikt, bijna 8 kilo lijm, nog een paar bussen kit, zo’n 12 schapen..
Na het ontdreunen, isolatiemateriaal plakken in alle ‘vakjes’. Een dun schuim. (soort Armaflex/x-treme/schuim)
Alle vakjes gevuld, en houten balkjes aan het frame gemaakt. Hier komt later de wand weer aan vast.
Ook de wielkasten moeten er aan geloven!
De bedoeling is dat al het rode staal bedekt wordt door een dun laagje isolatiemateriaal, zo voorkomen we de zogenoemde ‘koudebruggen’
Alle vakjes stoppen we vervolgens vol met schapenwol!
De eerste betimmering op zijn plaats!
De wol in elk hoekje en gaatje gestopt!
Achterin maken we later een vast bed, deze uitsparing geeft net dat beetje extra voor dat ene lange lichaam!
Een precies werkje!
Maar het schiet op!
Eindresultaat van de wanden!
Strak resultaat! 3 meter 14 lang!
De andere kant ook helemaal top!
Op de bovenstaande foto’s is ook te zien dat de vloer een ander kleurtje gekregen heeft 🙂 Hoe dat zo gekomen is, daar plaatsen wij nog wel even een berichtje over!
