Week 50 – Noord Spanje, Andorra en Frankrijk
Deze week begint met een missie, een sticker vinden van Spanje! Nu we in de buurt zijn van Valencia moet dat toch wel lukken? We nemen afscheid van onze buren en vertrekken in de ochtend.
“Week 50 – Noord Spanje, Andorra en Frankrijk” verder lezen[Opdracht] Geef een lifter een lift naar zijn/haar bestemming.
Ingezonden door: Ruben
Na aankomst met de ferry in Marokko, in de haven van Tanger Med, hebben we Sunny en Nathan een lift gegeven naar Tanger. Een rit van ruim een uur, door de douane en politie controle naar een bizarre stad.. in het midden van de nacht!
Eerder in Slowakije hebben we een ander stel een stuk op weg geholpen, ze liften van Polen naar Griekenland. Na 100 kilometer scheidden echter onze wegen.
Update!
In Andorra hebben we 5 lifters! een lift gegeven naar hun bestemming. Eerst een stel en daarna drie afzonderlijke mensen. Allemaal uit Argentinië en in Andorra op zoek naar werk. Deze keer zijn we niet vergeten om een foto te maken!
Week 49 – Sinterklaas in Spanje
Zondagochtend, we worden rustig wakker op een rotsachtige kust tussen de slaperige campers. Een heerlijk relaxed sfeertje en we genieten van de zon die langzaam opkomt en alsmaar sterker wordt.
“Week 49 – Sinterklaas in Spanje” verder lezenWeek 48 – Ontmoetingen in Spanje
Het is zondag vandaag, we worden wakker bij een picknickplaats langs het strand. Vlak naast de plaats en langs de hele kust loopt een drukke weg, gelukkig was er vannacht weinig verkeer. We maken ons klaar om naar de kerkdienst te gaan, maar kunnen lekker rustig aan doen. De dienst begint om half twaalf en we zitten er nog geen tien minuten vandaan.
“Week 48 – Ontmoetingen in Spanje” verder lezenWeek 47 – Terug naar het zuiden!
Deze week begon midden in Lissabon. We werden wakker op een kunstzinnige parkeerplaats onder een heerlijk relaxed sfeertje. De auto’s van afgelopen nacht waren vertrokken en alleen een paar alternatievelingen met hun busjes en campers waren overgebleven.
“Week 47 – Terug naar het zuiden!” verder lezenWeek 46 – Papa en Mama op bezoek!
Vorige week zijn we langzaamaan naar de zuidkust van Portugal, de Algarve, gereden. De ouders van Lydia komen deze week aan op het vliegveld in Faro om een weekje met ons mee te reizen.
“Week 46 – Papa en Mama op bezoek!” verder lezenWeek 45 – Portugal, even bijkomen
Na de inbraak in Golegã en het afhandelen met de politie was het alweer pikkedonker geworden. De rechterdeur wou niet meer dicht en we hadden ook even geen zin meer om te rijden. We besloten te overnachten op de parkeerplaats, de politie vond het geen probleem.
“Week 45 – Portugal, even bijkomen” verder lezenWeek 44 – Van Marokko naar Portugal
In deze week hebben we een recordaantal kilometers afgelegd! Op een gegeven moment hadden we allebei het gevoel, een gevoel wat we in deze reis wel eens vaker gehad hebben: We hebben het wel weer gezien hier.. we willen naar een nieuw land! Zo gezegd.. zo gedaan..
“Week 44 – Van Marokko naar Portugal” verder lezenBeroofd..
De laatste blog eindigde in Marokko. In de week erna zijn we naar Spanje gereden en daarna door naar Portugal. We hadden namelijk gezien dat er een paardenfestival zou plaatsvinden en Lydia vond het leuk om dat mee te maken.
Op zaterdag 2 november hebben we nog 4 uur gereden naar het plaatsje Golegã. Het was er enorm druk, waardoor een parkeerplek vinden moeilijk was. Bij een begraafplaats was echter nog wel genoeg plek. Er stonden een aantal auto’s en een camper. We hebben een tas ingepakt, de bus op slot gedaan en zijn naar het festival gegaan. Na anderhalf uur wilden we weer wat gaan eten in de bus en zijn we terug gelopen. Daar aangekomen zat er tape op de deur van de bus, o nee! De sloten waren geforceerd en toen we binnen kwamen was alles overhoop gegooid. We waren beroofd…de twee laptops, Lydia’s camera met alle lenzen, haar portemonnee en de bluetoothspeaker waren weg. Het ergste voor ons was nog dat we de meeste foto’s en filmpjes van de reis op externe harde schijven hadden en die zaten in de laptoptas. We zijn dus alle foto’s van de laatste 10 maanden kwijt geraakt. De dieven zijn via de deur weer naar buiten gegaan, hebben die weer dichtgeplakt met onze eigen ducktape en hebben de rol toen ook meegenomen…
De afgelopen dagen zijn we verdrietig geweest en boos. We voelen ons verslagen, wie doet nu zoiets?! We hebben al hele lieve berichtjes gehad van de mensen die we op de hoogte stelden. Daar zijn we erg dankbaar voor, ook dat we zelf niet aanwezig waren op het moment van de inbraak en dat er naast de sloten niets kapot is gemaakt. Toch blijft het lege gevoel achter en vinden we het ontzettend jammer dat we naast de foto’s op de site (die in lage resolutie zijn, dus niet geschikt voor bijvoorbeeld een fotoboek) niets meer hebben. We beseffen daarnaast heel goed dat het maar spullen waren en dat het belangrijker is dat we elkaar nog hebben.
